Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο, ένα βιβλίο που έλαβα δώρο και με έκανε πολύ χαρούμενη. Το γεγονός ότι είμαι Bookstagrammer / Bookblogger (τρομάρα μου!) είναι ότι υπάρχουν ευγενικοί και καλόκαρδοι άνθρωποι που με γεμίζουν με εξαιρετικά βιβλία. Βιβλία που δεν θα έβρισκα διαφορετικά και φυσικά δεν θα διάβαζα. Ένα από αυτά τα άτομα είναι η Ιουλία (aka @jouliajoe) και “συνάδελφος” στην τρέλα όπως την ονομάζω εγώ αυτήν την βιβλιοφαγωτική φάση που περνάω. Οι βιβλιοπροτάσεις της είναι εξαιρετικές και την θαυμάζω πολύ.
Η υπόθεση:
Δώδεκα επιστολές που στέλνει ένας εξόριστος σε μια δεσποινίδα στο Παρίσι. Ποιος είναι άραγε ο αποστολέας; Έχει γνωρίσει διά ζώσης την αλληλογράφο του; Δώδεκα μήνες σε μια σιωπηλή φυλακή. Μοναδική επικοινωνία με τον έξω κόσμο αυτές οι επιστολές – γραμμένες με παρορμητισμό, πάθος και απόγνωση. Δώδεκα γραμματόσημα κολλημένα σ’ έναν τοίχο. Δώδεκα αναπνοές σε κενό αέρος…
Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο
Η Ιουλία λοιπόν μου έστειλε το βιβλίο Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο του Ιορδάνη Κουμασίδη από τις εκδόσεις Κέδρος. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο που παρόμοιο του δεν νομίζω να έχω ξαναδιαβάσει. Η γραφή του συγγραφέα είναι πολύ ιδιαίτερη και σε μαγνητίζει. Η υπόθεση είναι τόσο ρομαντική και συνάμα θλιβερή που σε αιχμαλωτίζει στις λέξεις αυτών των επιστολών. Θέλεις να μυρίσεις τις επιστολές, να αισθανθείς το χαρτί στα χέρια σου και να εξερευνήσεις τα γραμματόσημα. Αυτά τα 12 γραμματόσημα που πλέον ίσως να μην έχουν καμία σημασία στον κόσμο του ηλεκτρονικού κόσμου αλλά για μένα ήταν μια αύρα αναμνήσεων.
Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο και αναρωτιέμαι την ήξερε την κοπέλα; Την ήξερε από πριν και την αγαπούσε; Τι ένιωθε καθώς περίμενε την μέρα που θα λάμβανε την απάντηση της; Τι ένιωθε αυτή; Τόσες ερωτήσεις που θα μείνουν αναπάντητες και νιώθω ένα μικρό κομμάτι από τον πόνο που ίσως ένιωσε η Ροζαλί. Πραγματικά με μάγεψε αυτό το βιβλίο. Τόσο που θέλω να αρχίσω να αλληλογραφώ και πάλι όπως παλιά για να νιώσω ένα μικρό κομμάτι αυτής της μαγείας και πάλι.
Τα “Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο” θα λάβουν 4,5 ολόχρυσα αστεράκια από μένα. Γιατί; Γιατί ήθελα και άλλο. Νιώθω πως τα ερωτήματα μου με στοιχειώνουν. Θα ήθελα σίγουρα να διαβάσω κάτι ακόμα από τον Ιορδάνη Κουμασίδη. Θα ήθελα να δω αν η πένα του είναι τόσο μαγική όσο σε αυτό το βιβλίο.
Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο
Σε αυτό το σημείο να σου θυμίσω την κριτική μου για ακόμα ένα εκπληκτικό βιβλίο “Η τελευταία πόρτα” του Χάρη Οικονομόπουλου από τις εκδόσεις Πηγή . Τι να πω; Από τα πιο περίεργα και συνάμα δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει. Θα με ρωτήσεις γιατί περίεργα! Γιατί συνδιάζει 2 διαφορετικά ήδη τέχνης, την γραφή και την ζωγραφική, και τα παντρεύει άψογα και εγώ αυτό το αγπώ πολύ. Προσαρμόζει την διαδρομή του πρωταγωνιστή τόσο αρμονικά με τους πίνακες που σε ταξιδεύει.
Θυμάσαι το άρθρο που έγραψα για όλους τους ευγενικούς και καλόκαρδους ανθρώπους που έχω γνωρίσει εκεί έξω στα social media; Μπορείς να το διαβάσεις ΕΔΩ. Η Ιουλία λοιπόν (aka @jouliajoe) , είναι μια από αυτούς και την ευχαριστώ πολύ για όλα!
Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζεις και να χαμογελάς!
Αθανασία