“Είμαι κόρη της Μήδειας, όχι της Γκρέις Κέλι”

Φέτος το καλοκαίρι έλαβα μέρος στο 1ο Summer Blind Date with a book via Greek Bloggers που διοργάνωσε η Κάλλη από το BookLover. Με την μούρλα που έχω για τα βιβλία εννοείται ότι θα έπαιρνα μέρος. Λείπει ο Μάρτης απο την Σαρακοστή; Εννοείται πως όχι. Ζευγαράκι μου λοιπόν ήταν η Δέσποινα απο το Despina’s studio. είχα την χαρά να στείλω 2 βιβλία και έλαβα δυο βιβλία. Σήμερα θα σας πω την γνώμη μου για το πρώτο βιβλίο. “Είμαι κόρη της Μήδειας, όχι της Γκρέις Κέλι” της Έλσας Νόμπελη – Φαραζή από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

Μιλάει για την ιστορία της ζωής μιας κοπέλας, με το όνομα Μυρσίνη και όλες τις δύσκολες στιγμές που έχει περάσει στην ζωή της. Στην ανάγκη της να μάθει το μεγάλο αναπάντητο “Γιατί”, ανατρέχει με κάθε τρόπο στο παρελθόν και ξανα βιώνει όλες τις δυσάρεστες στιγμές και προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια της. Την κατάρα μιας ερωτευμένης γυναικάς που κατάφερε και κατέστρεψε γενιές και γενιές στην οικογένεια της και όλα αυτά από την ζήλια Μια κατάρα που φτάνει μέχρι και την γενιά της Μυρσίνης. Τι θα είχε γίνει άραγε αν η ζωή της ήταν αλλιώς;

Το βιβλίο αυτό ανήκει σε ένα είδος που δεν έχω ξαναδιαβάσει, μυθιστόρημα μεν αλλά κάπως περίεργο βιβλίο. Ίσως πολύ σύγχρονο θα έλεγα. Για να πω την αλήθεια δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν με άρεσε ή όχι. Θα πρέπει να ομολογήσω όμως, πως μου κράτησε το ενδιαφέρον να δω που το πάει η συγγραφέας και όχι τόσο για την πλοκή του. Σοκαρίστηκα με το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησε (παρόλο που έχω διαβάσει πολύ χειρότερα βιβλία) αλλά και τα πρόσωπα που επέλεξε να χρησιμοποιήσει. Με έπιασε απροετοίμαστη και ίσως περίμενα να έχει άλλη πλοκή το βιβλίο. Καθώς τελειώνεις το βιβλίο όμως, καταλαβαίνεις πως δεν είναι τόσο παράλογα όλα όσα περιγράφει. Πόσες φορές έχουμε ακούσει και διαβάσει για τέτοιες ιστορίες στις ειδήσεις; Μακάρι όλα αυτά να μένανε μόνο στα βιβλία. Τώρα που το ξανασκέφτομαι χωρίς να το καταλάβω, αυτό το βιβλίο με έχει βάλει σε σκέψεις, για τον ρόλο μου σαν μαμά και για την ευαίσθητη ψυχή των παιδιών. Όπως λέει και η συγγραφέας : «Η εικόνα μιας μάνας είναι ο τόπος που θα χτίσει το παιδί τη δική του εικόνα. Αν ο τόπος αυτός είναι γεμάτος από ‘μη’ και ‘πρέπει’, το παιδί χάνει το μισό του κομμάτι, το αισθαντικό – και είναι σαν να χτίζεις στην άμμο».

Until next time….just keep reading

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *