Ένα φιλί από τον κύριο Φιτζέραλντ της Natasha Lester και τις εκδόσεις Διόπτρα. Το υπερτέλειο βιβλίο που διάβασα το καλοκαίρι και ακόμα σκέφτομαι. Ένα βιβλίο που διαδραματίζεται στην εποχή του μεγάλου Γκάτσμπι, του απαγορευμένου αλκοόλ, τα φανταχτερά ρούχα και την μουσική της Τζαζ. Ένα βιβλίο που αγάπησα πολύ και μιλούσα για αυτό ασταμάτητα σε όποιον με ρωτούσε τι διαβάζω αυτόν τον καιρό.
Η υπόθεση;
Η Έβελιν Λόκχαρτ είχε αποφασίσει να γίνει γιατρός, ενάντια στους συντηρητικούς γονείς της, την ανταγωνιστική αδελφή της Βιόλα και τον καλύτερο φίλο της Τσάρλι που μια μέρα θα παντρευόταν? ενάντια σε όλα τα στερεότυπα της εποχής.
Ήταν μία από τις ελάχιστες φοιτήτριες στην ιατρική σχολή του Κολούμπια. Ωστόσο, χρειαζόταν χρήματα και ήξερε ότι θα πλήρωνε το όνειρό της με το τίμημα της αξιοπρέπειας, αν κατάφερνε να περάσει την οντισιόν στο περίφημο καμπαρέ Ζίγκφελντ Φόλις.
Κι αν γινόταν μια χορεύτρια του κανκάν, αν ζούσε μέσα στα μυθιστορήματα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ –όπου οι ηρωίδες του έσπαγαν όλους τους κανόνες–, τι θα σήμαινε αυτό για τη σχέση της με τον τραπεζίτη Τόμας Ουίτμαν;
Θα μπορούσε αυτός ο άντρας να ερωτευτεί μια γυναίκα με σκανδαλώδη ζωή;
Ένα φιλί από τον κύριο Φιτζέραλντ
Δεν έχω λόγια. Πάντα με μάγευε η εποχή αυτή. Το 1922 όπου οι γυναίκες γίνονταν ολοένα και πιο ανεξάρτητες και πάλευαν για τα δικαιώματα τους. Ήταν όμορφες, έκοβαν τα μαλλιά τους κοντά, βάφονταν έντονα με αυτά τα χαρακτηριστικά γατίσια μάτια και το κόκκινο κραγιόν, έπινα και κάπνιζαν, γλεντούσαν τα βράδια και δεν τους ένοιαζε το αύριο. Και αυτά τα ρούχα και φορέματα, τόσο μα τόσο σέξι! Αλλά για την ηρωίδα μας την Έβελιν, όλα αυτά δεν είχανε καμία σημασία. Αυτό που είχε σημασία ήταν το όνειρό της να γίνει γιατρός. Και όχι οποιοσδήποτε γιατρός αλλά γυναικολόγος.
Αποκληρώθηκε από την οικογένεια της γιατί επέλεξε την καριέρα και όχι τον γάμο. Χλευάστηκε από τους συμφοιτητές της, τις νοσοκόμες και τους γιατρούς αλλά δεν το έβαλε κάτω. Αναγκάστηκε να γίνει χορεύτρια του Καν Καν, ένα επάγγελμα πρόστυχο και αντίστοιχο της πορνείας, αλλά και πάλι δεν το έβαλε κάτω. Χρειαζόταν τα χρήματα για να πραγματοποιήσει το όνειρο της και όλα τα άλλα ήταν περιττά. Ο στόχος της ήταν ένας και μοναδικός.
Ένα φιλί από τον κύριο Φιτζέραλντ
Ακόμα και όταν ήρθε ο έρωτας στον δρόμο της δεν λοξοδρόμησε λεπτό. Ήξερε πολύ καλά ότι η σκανδαλώδη ζωή της δεν θα ταίριαζε με την εικόνα και την ζωή του τραπεζίτη Τόμας. Δεν είχε οφθαλμαπάτες. Ήξερε πολύ καλά τι λέει ο κόσμος για αυτήν και δεν την ένοιαζε. Η Έβελιν είχε το κούτελο της καθαρό και τα μάτια της πάντα ανοιχτά. Αυτό που είχε σημασία τι πίστευε αυτή για τον εαυτό της και αυτό την κρατούσε δυνατή. Όλα τα άλλα ήταν περιττά. Ήταν όμως όλα περιττά ή απλά η καρδιά της μάτωνε κρυφά για αυτά που ήθελε και δεν μπορούσε να έχει; Ήταν το όνειρό της να γίνει γιατρός τόσο σημαντικό ώστε να περιορίσει την υπόλοιπη ζωή της σε μια “φυλακή”.
Αυτά τα βιβλία εγώ τα αγαπώ. Αυτά που δείχνουν και μιλάνε για γυναίκες δυνατές και πεισματάρες. Αυτά που παρουσιάζουν κορίτσια ήρωες που σώζουν ζωές. Αυτά τα κορίτσια που δεν θαμπώνονται από τα λούσα και τις ψευτιές και στέκονται δυναμικά και γερά στα πόδια τους. Όσο διάβαζα το “Ένα φιλί από τον κύριο Φιτζέραλντ”, σκεφτόμουν ποια θα μπορούσα να είμαι εγώ σε αυτήν την ιστορία. Θα τα παρατούσα όλα για τα όνειρα μου όπως η Έβελιν ή θα ήμουν ένα ακόμα θύμα του “τι θα πει ο κόσμος” σαν την αδερφή της την Βιόλα; Ακόμα παλεύω μέσα μου να βρω την απάντηση! Εσύ; Περιττό να πω, όπως θα κατάλαβες ότι τι λάτρεψα το βιβλίο και για αυτό του βάζω 5 ολόχρυσα φανταζί αστέρια! Μου έμαθε ότι δεν αξίζει να παρατάω τα όνειρα μου για τίποτα!
Είσαι και εσύ λάτρης αυτής της εποχή του 1920, όπου όλα ήταν αλλιώς και όλα άλλαζαν δραματικά γρήγορα; Ψάχνεις και εσύ να βρεις την σαπίλα πίσω από την εκθαμβωτική λάμψη του φαίνεσθαι; Τότε πρέπει να διαβάσεις την κριτική μου για ένα ακόμα αριστούργημα από τις εκδόσεις Διόπτρα που διαδραματίζεται την ίδια περίοδο. “Τα μπλουζ του δολοφόνου” του Ray Celestin είναι αυτό που ζητάς και θα το βρεις ΕΔΩ.
Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζεις και να χαμογελάς.
Αθανασία