Η ιστορία της θεραπαινίδας … Τι να πω γι αυτό το βιβλίο; Πραγματικά έχω μείνει άφωνη!!! Και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω εάν μου άρεσε ή όχι. Το ότι κάτι έκανε στο μυαλό μου είναι το μόνο σίγουρο. Ίσως να το έκανε μαρμελάδα το μυαλό μου αλλά τέλος πάντων. Ας ξεκινήσω από την αρχή. Η ιστορία της θεραπαινίδας της Μάργκαρετ Άτγουντ εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα βιβλίο που έχει συζητηθεί πολύ, έχει βγει και σειρά και γενικότερα ο κόσμος μιλάει πολύ έντονα για αυτό. Όπως είπε και μια φίλη, “την Άτγουντ ή την αγαπάς ή την μισείς”. Εγώ πάλι γιατί δεν μπορώ να καταλήξω πουθενά. Ίσως θα πρέπει να διαβάσω και άλλο βιβλίο της για να αποφασίσω.

Ας  μιλήσουμε για την υπόθεση. Στο οπισθόφυλλο γράφει:

Η Δημοκρατία της Γαλαάδ προσφέρει στην Τουφρέντ μόνο μία επιλογή: την αναπαραγωγή. Αν παρεκκλίνει απ’ τον σκοπό της, θα καταλήξει, όπως όλοι οι αντιφρονούντες, κρεμασμένη στο Τείχος, ή θα σταλεί στις Αποικίες, όπου θα βρει αργό και μαρτυρικό θάνατο από ραδιενέργεια. Αλλά ακόμα κι ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να αφανίσει τον πόθο – ούτε της Τουφρέντ ούτε και των δύο ανδρών απ’ τους οποίους κρέμεται η μοίρα της. Μια μεγαλοφυής, συγκλονιστική δυστοπία για το κακό που παραμονεύει στην ανθρώπινη φύση, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ διαβάζεται και σαν σκοτεινό χρονικό μιας εναλλακτικής πραγματικότητας ή σαν σπαραχτική μαρτυρία για τη θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο.

Η ιστορία της θεραπαινίδας

Όλα καλά μέχρι εδώ. Σωστά; Σωστά θα με πεις. Ξεκινάς και το διαβάζεις αυτό το βιβλίο και νιώθεις μια φρίκη να ζωντανεύει μέσα σου. Μια μικρή σπίθα έχει αρχίζει και καίει το μυαλό σου. Είναι αυτά που λέει η ηρωίδα ή είναι ολόκληρη η εξιστόρηση; Ποτέ δεν θα μάθω. Διαβάζεις και σε πιάνει ένας τόσο δα πανικός. Γιατί ξέρεις, έχεις δει τι είναι ικανός ο άνθρωπος να κάνει στον συνάνθρωπό του και στον κόσμο. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Αυτά που διαβάζεις δεν σου φαίνονται τελείως παράλογα και όμως είναι!

Τόσος πόνος και τόση θλίψη και τόσο μίσος δεν έχω ξαναδιαβάσει σε ένα βιβλίο. Αγωνία!!! Αυτό ένιωθα καθώς διάβαζα τις γραμμές του, αγωνία και θλίψη. Γιατί και η Τουφρέντ δεν κατάφερε να αντισταθεί. Έχασε τον άντρα και το παιδί της και κατέληξε να είναι απλά το σκεύος για την αναπαραγωγή. Χωρίς συναίσθημα και χωρίς μετάνοια. Απλά ένα κομμάτι σάρκας! Και η έννοια του επανειλημμένου βιασμού (γιατί περί βιασμού μιλάμε) έχει διαγραφεί τελείως. Και όλα για χάρη της αναπαραγωγής γιατί δεν υπάρχουν πια παιδιά. Δεν γεννιούνται παιδιά σε αυτόν τον κόσμο που η Τουφρέντ. Είναι μια κατάρα στους ώμους της ανθρωπότητας.

Πραγματικά όταν έκλεισα το βιβλίο δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Μου άρεσε δεν μου άρεσε δεν είχε σημασία για μένα και ακόμα δεν έχει σημασία. Είναι ένα βιβλίο που σε ταρακουνάει, σε χαστουκίζει και προσπαθεί να σε δείξει το χάλι στο οποίο βαδίζουμε. Ποιος με λέει εμένα, πως αυτό είναι το μέλλον που αφήνουμε στα παιδιά μας. Ένας αργός και βασανιστικός θάνατος. Όχι του σώματος, όχι καλό μου. Είπαμε το σώμα είναι απλά ένα σκεύος αναπαραγωγής. Μιλάμε για τον βασανιστικό θάνατο της ψυχής… Δίνω 3 αστεράκια στο βιβλίο “Η ιστορία της θεραπαινίδας”,  γιατί με τρόμαξε περισσότερο από ότι με είχε τρομάξει το βιβλίο του Κέλλη “Η σκιά στο σπίτι“. Μπρρρρρ

Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζεις και να χαμογελάς!