“Το κορίτσι με το κόκκινο παλτό”

Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι της επιστροφής μας για την Σουηδία, έλαβα ένα πακέτο γεμάτο θησαυρούς. Για μένα θησαυρός είναι οτιδήποτε μπορεί να με ταξιδέψει και στην προκειμένη περίπτωση αυτά είναι τα βιβλία από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Κάποια για τα παιδιά και ένα για μένα. “Το κορίτσι με το κόκκινο παλτό” της Kate Hamer

Αυτό το ένα για μένα λοιπόν, το είχα σταμπάρει εδώ και καιρό στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς για αρκετές μέρες. Με είχανε πει ότι έχει να κάνει με μια μαμά και την κόρη της, μια απαγωγή και πως είναι αστυνομικό και πως είναι δύσκολο και βαρύ και θα με φρικάρει. Όταν άνοιξα λοιπόν το πακέτο και το είδα μέσα μπορείς να φανταστεις την χαρά που ένιωσα. Θα το διάβαζα στο ταξίδι και ας λέει ο κόσμος ότι θέλει. Ποτέ δεν ακούω τον κόσμο έτσι και αλλιώς.

Η Kate Hamer, με ένα πολύ ανάλαφρο τρόπο γραφής αλλά ιδιαίτερα συναρπαστικό συνάμα, σε οδηγεί στην αρχή με ήπιο τρόπο στην ιστορία. Διαβάζεις τις σελίδες και νιώθεις ότι οι πρωταγωνιστές, μάνα και κόρη, είναι απέναντι σου και σου περιγράφουν μόνες τους την ιστορία τους. Η καθεμία απο την πλευρά της. Στην πορεία όμως η υπόθεση παίρνει μια αδιανόητη τροπή. Μία τροπή που δεν είχες προετοιμάσει τον εαυτό σου ότι μπορεί να συμβεί. Και εκεί είναι η στιγμή που δεν μπορείς να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου. Τόσο βαθεία μπαίνεις στην ιστορία που σου είναι αδιανόητο να μην σκεφτείς τι θα μπορούσες να κάνεις εσύ για να βοηθήσεις την κατάσταση ή απλά τι να μην κάνεις για να μην σου τύχει ποτέ. Και αν είσαι μαμά ακόμα χειρότερα καθώς ο φόβος σου γίνεται ζωντανός εφιάλτης και βιώνεις αυτόν τον εφιάλτη στο πετσί σου.

Το αστυνομικό αυτό βιβλίο μπορεί να μην σε προκαλεί ανατριχίλα ή να νιώθεις την αδρεναλίνη να βράζει στο αίμα σου. Νιώθεις όμως την αγωνία καθώς περνάνε οι σελίδες και παρακαλάς μέσα σου να τελειώσει αίσια η ιστορία αυτή. Είναι ψυχολογικά καθηλωτικό και σε γεμίζει με απίστευτα έντονα συναισθήματα, πολλές φορές ανάμικτα για τους ήρωες. Υπήρξαν φορές που δεν άντεχα άλλο την αγωνία και ήθελα να τρέξω στο τέλος να δω τι θα γίνει, αλλά κρατήθηκα. Θα ξαναβρεθούν μάνα και κόρη ή όχι; Θα επιβιώσουν συναισθηματικά μετά από αυτόν τον βίαιο χωρισμό. Θα αποδεχτεί τόσο η Μπέθ όσο και η ίδια η Κάρμελ το μοναδικό της χάρισμα;

Από την ημέρα που τελείωσα αυτό το βιβλίο κρατάω ακόμα πιο σφιχτά το χέρι των παιδιών μου και δεν τα χάνω ποτέ από τα μάτια μου! Κάτι τέτοια βιβλία μπορεί να μας ταξιδεύουν στον κόσμο της φαντασίας αλλά πάντα υπάρχει μια μικρή ή μεγάλη δόση αλήθειας στις γραμμές τους. Τροφή για σκέψη αυτό το βιβλίο.

Μέχρι την επόμενη φορά…. keep reading!

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *