Μία συγγραφέας που δεν είχα ξαναδιαβάσει ποτέ και ένα είδος βιβλίου που επίσης δεν είχα διαβάσει ξανά. Οι εκδόσεις Μεταίχμιο αυτήν την φορά, αποφάσισαν να μου στείλουν το βιβλίο “Οι Μαγεμένες Las Incantadas” της Μαίρης Κόντζογλου. Μιλάει για την Θεσσαλονίκη μου και για την αρπαγή ενός αρχαίου μνημείου το οποίο δεν γνώριζα καν. Και μόνο από αυτό ήθελα να το διαβάσω.

Δεν θα σας πω ψέματα πως η πλοκή του βιβλίου δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, καθώς τα πρόσωπα που έχει διαλέξει η συγγραφέας να πλέξουν την ιστορία της, δεν μπόρεσαν να με φυλακίσουν το ενδιαφέρον ιδιαίτερα. Πολλές φορές ένιωσα ότι επαναλαμβανόταν στην εξιστόρηση των γεγονότων και αυτό με κούραζε λιγάκι. Η γραφή της παρόλα αυτά ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη και ανάλαφρη. Θα πρέπει να ομολογήσω όμως, πως βρίσκει ένα ιδιαίτερα γοητευτικό τρόπο να συνδυάσει το μυθιστορηματικό κομμάτι με τα πραγματικά γεγονότα και αυτό ακριβώς είναι που σε κρατάει το ενδιαφέρον να συνεχίσεις.

Προσωπικά, αυτό που με κρατούσε εμένα το ενδιαφέρον, ήταν τα ιστορικά κομμάτια. Ήθελα να μάθω τι απέγιναν τελικά οι “Las Incantadas”. Δεν μπορεί να τα δώσαμε έτσι απλόχερα χωρίς αντίσταση! Υπάρχουν όμως πειστήρια, τα γράμματα του Γάλλου βάνδαλου Μιλλέρ προς την γυναίκα του, στην οποία περιγράφει όλα τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Ιστορικές στιγμές για την Ελλάδα, την σκλαβιά και τον τρόπο ζωής των Ελλήνων εκείνα τα χρόνια. Γνώριζα από την ιστορία, ότι η Σαλονίκ, ήταν μια πόλη φτιαγμένη από ένα κράμα διαφόρων εθνικοτήτων, όπου όλοι ζούσαν ειρηνικά, πράγμα αξιοθαύμαστο παρόλες τις κακουχίες και τα βάσανα των σκλαβωμένων Ελλήνων επί τουρκοκρατίας.

Αυτό που δεν γνώριζα ήταν για την ιστορία των Μαγεμένων από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την ιστορία τους, τον βανδαλισμό τους από την πατρίδα και τέλος την σχεδόν πλήρης διαγραφή τους από την ιστορία μας. Πολλοί από εμάς δεν το γνωρίζουμε καν ότι υπήρξαν στην όμορφη πόλη μας τέτοια αγάλματα και πως σήμερα βρίσκονται ξεχασμένα στα υπόγεια του Λούβρου. Μεγάλη ντροπή και αίσχος. Ανατρίχιασα και πόνεσε η καρδία μου πάμπολλες φορές από την πίκρα και τον θυμό που ένιωσα για την αδικία. Για όλα αυτά τα διασκορπισμένα κομμάτια της κληρονομιάς μας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Εάν λοιπόν είσαι φαν αυτού του είδους βιβλίων, το μείγμα μυθιστορήματος βασισμένο σε αληθινά γεγονότα ή απλά αγαπάς την Ελλάδα και την ιστορία της, αξίζει να το διαβάσεις το βιβλίο. Εμένα πάντως μου κίνησε την περιέργεια να μάθω περισσότερα για τις Μαγεμένες, την ιστορία τους αλλά και την τωρινή τους κατάσταση … ίσως φταίει το ίδιο κόκκινο σαν φλόγα μαλλί που έχω με της Αννίκας … ίσως γιατί δεν ανέχομαι την κλεψιά και την αδικία με την κληρονομιά μας … ίσως γιατί αν ζούσα τότε να ήμουν και εγώ μαζί στον αγώνα …  όπως και να έχει αξίζει να μάθεις κάτι από την ιστορία μας που σίγουρα δεν ξέρεις…

Μέχρι την επόμενη φορά… να χαμογελάς γιατί σε πάει!