“Ο χορός των νεκρών”

Ο χορός των νεκρών“, το τρίτο βιβλίο με τον αγαπημένο επιθεωρητή Άντερς μόλις τελείωσε. Το έχω ακριβώς δίπλα μου και που και που του ρίχνω κλεφτές ματιές. Ένα βιβλίο που περίμενε υπομονετικά την σειρά του στην βιβλιοθήκη  αλλά κάθε φορά το χέρι μου έτρεμε και με εντολή του μυαλού μου, έπαιρνε ένα άλλο βιβλίο αντί αυτού. Κάτι μέσα μου με έλεγε πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, δεν είμαι έτοιμη να το διαβάσω. Επιτέλους κατάφερα να νικήσω τους φόβους μου και το διάβασα. Και δεν βγήκα ζημιωμένη.

Είχα διαβάσει μερικές κριτικές γι΄ αυτό το βιβλίο και το θέμα του με τρόμαζε. Παιδεραστία! Μαμά δυο μικρών παιδιών είμαι και είναι ο χειρότερος μου φόβος. Δεν τολμούσα να το ξεκινήσω γιατί δεν ήξερα πόσο θα μπορούσα να αντέξω. Όλοι τόνιζαν το κυρίως θέμα του βιβλίου και  ο τρόμος μου απλά μεγάλωνε. Δεν θα σου πω ψέματα ότι υπήρξαν σημεία που ανατρίχιασα, έκλαψα και φρίκαρα. Όπως και να έχει, το συγκεκριμένο θέμα είναι φοβερό από μόνο του. Θα πρέπει να σας πω όμως, πως ο Γιαννίσης, έχει χειριστεί για μία ακόμα φορά το θέμα άψογα και δεν σου περιγράφει ανούσιες και σκληρές σκηνές με θύματα τα παιδιά. Όσα γράφει σε αφήνουν να μπεις στο κλίμα του βιβλίου για τα καλά. Αν και το βιβλίο από πολλούς θεωρείται σχετικά μικρό σε μέγεθος σελίδων, εγώ πιστεύω πως ήταν ακριβώς τόσο όσο χρειαζόταν για να μας τεντώσει και τσιτώσει τα νεύρα!

Εξάλλου, ο στόχος του είναι να μας περιγράψει την μάχη μεταξύ του Άντερς και του Σαμαήλ (του κακού ντε). Πως το παρελθόν, μπορεί να επηρεάσει την μελλοντική ζωή ενός ανθρώπου και πως όλα έχουν ένα τίμημα. Τελικά πρέπει  να ισχύει αυτό που λένε για το πέταγμα της πεταλούδας. Αν δηλαδή “μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα”. Πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι η ζωή μας απλά αν όλα γίνονταν αλλιώς.  Ένα ψυχογράφημα και για τους δυο ήρωες, με αναφορές στο παρελθόν τους και μια απορία πάντα κρεμασμένη μετέωρα στο μυαλό. Τι έγινε τελικά με τον Σαμαήλ;

Ο Βαγγέλης Γιαννίσης με τούτο το βιβλίο, έκανε μεγάλες αλλαγές, μας γέννησε νέες απορίες και μας προετοιμάζει αργά αργά για νέες περιπέτειες του αγαπημένου μας επιθεωρητή Οικονομίδη. Δεν θα σου γράψω ξανά για το πόσο ταλαντούχος συγγραφέας είναι και για τον εκπληκτικά ομαλό και ευανάγνωστο τρόπο γραφής του, ούτε θα σου πω ότι πιάνει επίκαιρα θέματα της κοινωνίας μας και μας αναγκάζει να ανοίξουμε τα μάτια στο πρόβλημα και να ξυπνήσουμε επιτέλους. Δεν θα σου τα πω όλα αυτά, γιατί σου τα έχω ήδη πει στις αναρτήσεις μου για “Το Μίσος” και “Το Κάστρο” (πάτα εδώ και εδώ ). Ντροπή και αίσχος αν δεν τα έχεις ήδη διαβάσει. “Ο χορός των νεκρών” λοιπόν από τις εκδόσεις Διόπτρα. Διάβασε το και δεν θα χάσεις!

Until next time…just keep reading!

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *