Υπάρχουν κάποιες ταινίες που μας έχουν στιγματίσει την ζωή. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει υπάρξει έστω και μια σκηνή από ταινία, που να μην έχεις ονειρευτεί να γίνει αληθινή στην ζωή σου. Τα πυροτεχνήματα την ώρα ενός φιλιού, η θριαμβευτική μουσική σε ένα μεγάλο σου επίτευγμα, ο ήχος του βιολιού ή της βροχής όταν κλαις. Εάν δεν σου έχει συμβεί ποτέ αυτό ή είμαι εγώ η παράξενη ή είσαι εσύ ο εξωγήινος. Anyway, μια από αυτές τις ταινίες είναι και η Οι γέφυρες του Μάντισον του Ρόμπερτ Τζ. Ουώλλερ. Χρόνια ολόκληρα ήθελα να διαβάσω το βιβλίο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα και γι’ αυτό θα ευχαριστήσω την Τζοάννα (όπως την λέω εγώ) την οποία μπορείς να ακολουθήσεις στο Instagram καθώς είναι μεγάλο βιβλιοσκουλικάκι σαν και μένα. Να σημειώσουμε ότι το βιβλίο τυπώθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1994 και η ταινία πρωτοεμφανίστηκε στην μεγάλη οθόνη τον Ιούνιο του 1995.
Το βιβλίο είναι παλιό και κλασσικό πλέον. Μεγάλη ιστορία αγάπης με θλιβερό τέλος. Η στήλη ονομάζεται Βιβλίο vs Ταινία και αυτό έχω σκοπό να κάνω. Να μην ξεχνάμε γιατί είμαστε εδώ. Το βιβλίο είναι ρομαντικό και αρκετά περιγραφικό αλλά κάτι έλειπε. Ήδη οι ήρωες του βιβλίου είχαν τα δικά τους πρόσωπα. Αυτά της Meryl Streep και του Clint Eastwood και δεν με ενόχλησε καθόλου που ήταν έτοιμα και δεν χρειάστηκε να τα φανταστώ μόνη μου. Ήταν πανέμορφα και ταιριαστά πρόσωπα. Έδενε η χημεία τους από την πρώτη ματιά. Δυστυχώς όμως, δεν είχε το έντονο συναισθηματικό φορτίο που περίμενα να έχει. Ναι οκ δάκρυσα και στεναχωρέθηκα πολύ για το άδικο τέλος του ζευγαριού αλλά δεν με άγγιξε όσο πίστευα. Ακόμα είχα στο μυαλό μου τις έντονες εικόνες (που δεν υπάρχουν στο βιβλίο) από την ταινία. Ακόμα σκεφτόμουν ότι μάλλον είναι καλύτερα να ξαναδώ την ταινία.
Οι γέφυρες του Μάντισον του Ρόμπερτ Τζ. Ουώλλερ
Βασικό και κυριότερα δεν υπήρχε η σκηνή με την μπανιέρα. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει η σκηνή με την μπανιέρα. Εκεί που της χαϊδεύει τα μαλλιά και της μιλάει μέσα στο φως των κεριών! Ή η τελευταία του προσπάθεια να έρθει κοντά της μέσα στην βροχή, μούσκεμα ως το κόκαλο και απλά χαμογελάει ο ένας στον άλλον και ξέρουν πως η αγάπη τους θα μείνει για πάντα ανεκπλήρωτη. Θα πρέπει όμως να τονίσω πως το μενταγιόν στο βιβλίο είναι πολύ πιο ρομαντική σκηνή από ότι στην ταινία. Όταν το διάβασα συγκινήθηκα πολύ περισσότερο με την πράξη του Ρόμπερτ και την μετέπειτα πορεία του. Αλλά δεν θα σε πω γιατί … Αξίζει να το διαβάσεις και να εντοπίσεις μόνος σου τις μικρολεπτομέρειες που θα σε κερδίσουν … αυτές που θα σε κάνουν να αγαπήσεις την όλη ιστορία ένα τσικ ακόμα! Εγώ προσωπικά έχω ενώσει όλα τα όμορφα κομμάτια βιβλίου και ταινίας και έχω πλάσει στο μυαλό μου την δική μου ρομαντική εκδοχή αυτού του ζευγαριού.
All I can do is try to hold on to both of us somewhere inside of me -Francesca to Robert
Μία ακόμα μεγάλη σύγκριση που με απογοήτευσε τρομερά, στην στήλη Βιβλίο vs Ταινία, είναι και το βιβλίο “Ο διάβολος φοράει Prada“. Κατά μεγάλη σύμπτωση την ηρωίδα την ενσαρκώνει στην μεγάλη οθόνη η Meryl Streep και φυσικά τον απογειώνει.
Until next time … just keep reading and enjoy!