“Πέτρος και Γκιζέμ: Αγάπη δίχως σύνορα”

Αχ αυτό το Instagram! Μέσα σε αυτό έχω γνωρίσει αμέτρητα άτομα και μας ενώνει η ίδια αγάπη. Η αγάπη για τα βιβλία. Με έχουν προσεγγίσει αρκετοί Έλληνες και ξένοι συγγραφείς και μου ζητούν να διαβάσω τα βιβλία τους και να γράψω την ειλικρινή μου άποψη για το βιβλίο τους. Επειδή είμαι καλός άνθρωπος (γκουχου γκουχου δεν θέλω περιττά σχόλια) και δεν με αρέσει να χαλάω χατίρια, πάντα λέω ΝΑΙ σε βιβλία. Λέω ναι ακόμα και σε βιβλία που δεν είναι το είδος που συνήθως διαλέγω να αγοράζω και διαβάζω. Πάντα λέω πως σε κάθε βιβλίο υπάρχει μία μαγεία… η ψυχή ενός άλλου ανθρώπου.  Αυτό λοιπόν έγινε και με το βιβλίο “Πέτρος και Γκιζέμ: Αγάπη δίχως σύνορα” του Τίτου Βλασακίδη. Διάβασα ένα βιβλίο γεμάτο ψυχή και αγάπη!

Είπαμε πως τα βιβλία που επιλέγω να διαλέξω είναι αστυνομικά και sci-fi. Παλαιότερα ίσως ήμουν και λιγάκι κάθετη σε αυτό το θέμα. Του τύπου “Σιγά μην διαβάζω εγώ για κεραυνοβόλους έρωτες και μεταξωτές κορδέλες”. Ο Τίτος όμως με έπεισε να το διαβάσω. Με είπε ότι έχει να κάνει με την κοπέλα του, η οποία και τον ενέπνευσε να γράψει αυτό το βιβλίο. Έχω ξαναπεί ότι προσπαθώ να βοηθάω νέους Έλληνες συγγραφείς και σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορούσα να κάνω πίσω λόγο του είδους του βιβλίου. Και πολύ καλά έκανα τελικά!

Η ιστορία έχει ως εξής. Νέος, όμορφος και καλογυμνασμένος παρατάει την σίγουρη αλλά βαρετή δουλειά του για να δοκιμάσει κάτι άλλο στην ζωή του πάντα με την βοήθεια της κολλητής του. Και τι άλλο θα μπορούσε ένας νέος άνθρωπος να κάνει στην Ελλάδα το καλοκαίρι; Να γίνει σερβιτόρος αλλά όχι όπου και όπου. Θα πιάσει δουλεία σε ένα Beach Bar . Εκεί θα έχει πολλές ερωτικές περιπέτειες  με νεαρές τουρίστριες αλλά και μαζί με τα “καλά” λεφτά θα του συμβεί αυτό που δεν περίμενε ποτέ. Θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα και θα δαγκώσει την λαμαρίνα για τα καλά με μια κοπέλα από την Τουρκία. Και σιγά σιγά ξεδιπλώνει την ιστορία αυτού του έρωτα. Εκεί που πιστεύεις όμως πως η ιστορία αυτή είναι μια ακόμα τούρκικη σαπουνόπερα, σου σκάει η ροζ φούσκα στα μούτρα και αρχίζεις να διαβάζεις με μανία το βιβλίο για να δεις τι θα απογίνει το ζευγάρι. Σασπένς, αγωνία και μια φωνούλα μέσα σου που λέει “Έλα ρε φίλε δεν μπορεί να είναι αλήθεια!”. Δεν είναι σαν τις κλασσικές ελληνοτουρκικές ιστορίες αγάπης… αυτό είναι κάτι άλλο!

Στο βιβλίο αυτό υπάρχει κάτι ξεχωριστό. Υπάρχει η ελληνική κουλτούρα και νοοτροπία στο 100% και γι’ αυτό το αγάπησα. Γέλασα με την κλασσική Ελληνίδα μάνα, που κανακεύει τον γιόκα της σαν να είναι ακόμα μωρό. Νευρίασα με την οικονομική κρίση που στερεί από την νεολαίο το δικαίωμα να ονειρεύεται και τους αναγκάζει να κρατάνε τις βαρετές και ανούσιες δουλειές τους γιατί απλά δίνουν τα σίγουρα 400 ευρώ. Χαμογέλασα με τα καμώματα  του νεαρού Πέτρου, που χάρη στην ομορφιά του και το σώμα του κατάφερε και έφτασε εκεί που ήθελε και πέρασε καλά. Ένιωσα τον πόνο και την θλίψη της Γκιζέμ, στο να ζει σε μία “νεκρή” σχέση γιατί απλά έτσι έπρεπε αλλά και το φτερούγισμα στην καρδιά της. Πίστεψα για μια ακόμη φορά πως ο έρωτας και η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη για κάθε καλό στην ζωή μας, απλά και μόνο αν επιτρέψουμε την καρδιά μας να τα νιώσει. Ένα βιβλίο όπου ο Ελληνικός τρόπος ζωής περιγράφεται με τον πιο απλό αλλά συνάμα τέλειο τρόπο και μια υπενθύμιση πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Αν και φαίνεται πως το βιβλίο “Πέτρος και Γκιζέμ: Αγάπη δίχως σύνορα” είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, φαίνεται ξεκάθαρα πως έχει ταλέντο και μια ιδιαίτερη “πένα”. Εγώ θα το βάλω 4 αστεράκια για δύο λόγους. 1ον γιατί μου θύμισε την Ελλάδα και 2ον γιατί θα ήθελα να διαβάσω και ένα ακόμα βιβλίο του πολλά υποσχόμενου Τίτου Βλασακίδη.

Until next time…. just keep reading!

 

1 Comment

  1. Pingback: ο δολοφόνος με τα γαλάζια μάτια της Βασιλείας Α. Βασιλειάδου - The Book Fairy

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *