Μικρή θυμάμαι διάβαζα… όχι πολύ αλλά διάβαζα! Θυμάμαι να διαβάζω τα καλοκαίρια ειδικά, την Πολυάννα, τον Τρελαντώνη, Ιστορίες του Δάσους, 5 φίλοι και άλλα κλασσικά παιδικά βιβλία. Αλλά πάντα είχα ένα μικρό θεματάκι με την ανάγνωση φωναχτά και στο σχολείο γενικά, το οποίο έμαθα πολλά χρόνια αργότερα ότι δεν ήταν δικό μου λάθος. Αυτό το θεματάκι με έκανα να σταματήσω να διαβάζω γιατί αισθανόμουν άσχημα που άλλα έλεγε το βιβλίο και άλλα εγώ διάβαζα. Η δυσλεξία τότε δεν ήταν και τόσο γνωστή και μεταφραζόταν σαν τεμπελιά. Οπότε για κακή μου τύχη σταμάτησα να “ταξιδεύω” σε όλα αυτά τα μαγικά ταξίδια γιατί απλά νόμιζα ότι δεν μου άρεσαν τα βιβλία και δυστυχώς έχασα πολλά διαμάντια από την παιδική λογοτεχνία.

Το καλοκαίρι όταν ήμουν 18, αποφάσισα να δανειστώ το μηχανάκι ενός θείου για να κάνω μια βόλτα. Φυσικά δεν ήξερα να οδηγώ τέλεια, με αποτέλεσμα να πέσω και να πάθω έγκαυμα 2ου βαθμού στην γάμπα και ξέρεις τι σήμαινε αυτό;  σήμαινε τέλος τα μπάνια στην θάλασσα για εκείνο το καλοκαίρι. Όχι όμως και για την υπόλοιπη οικογένεια. Ξέρεις τι θα πει καλοκαίρι στην πόλη, χωρίς ΤΙΠΟΤΑ στην τηλεόραση, όλοι οι φίλοι διακοπές και ο τζίτζικας να σκάει; Σκέτη τρέλα! Εφόσον δεν μπορούσα να περπατήσω κιόλας, η μόνη μου λύση ήταν να κάθομαι στο μπαλκόνι και να μετράω τα αμάξια που δεν περνούσαν με τίποτα… Μέχρι που σκέφτηκα πως ήταν η τέλεια ευκαιρία να ψαχουλέψω τα πράγματα της αδερφής μου όσο έλειπε.  Φωτογραφίες, κασέτες, σημειωματάρια, μπιχλιμπίδια και φυσικά βιβλία… πολλά βιβλία… “πππφφφφ έλεος ρε Σοφία… ” είπα από μέσα μου και άρχισα να ξεφυλλίζω τα βιβλία της για να περάσει η ώρα.

Αυτό που με τράβηξε την προσοχή ήταν ένα παλιό βιβλίο. “Ιστορίες από τις Χίλιες και Μια Νύχτες” έλεγε ο τίτλος. Τα γράμματα και οι εικόνες μέσα με μάγεψαν. Χωρίς δεύτερη σκέψη έκανα ένα φραπέ και έκατσα στο μπαλκόνι με το βιβλίο στην αγκαλιά μου. Θυμάστε τον ήχο που έκανε το επιτραπέζιο από την ταινία Τζουμάντζι; Έτσι άκουγα και εγώ ήχους μέσα από το βιβλίο! Άνοιξα την πρώτη σελίδα και το ταξίδι άρχισε ξανά. Στην αρχή διάβαζα αργά και κάποιες φορές χρειαζόμουν να ξαναγυρίσω πίσω να δω τι έγραφε, καθώς το μυαλό μου δεν ήταν μαθημένο πλέον  να κρατάει τέτοιες πληροφορίες και να φτιάχνει από μόνο του εικόνες. Αλλά η περιέργεια μου ήταν πιο δυνατή από οτιδήποτε άλλο. Η μανία του Βασιλιά να σκοτώνει κάθε πρωί μια γυναίκα και η εξυπνάδα της Σεχραζάτ να τον κρατάει σε αγωνία με τις ιστορίες της κάθε νύχτα και να γλιτώνει τον θάνατο κάθε πρωί, με έκανε να την θαυμάζω! Δεν το είπα σε κανέναν ότι διάβαζα όταν έφευγαν, ότι διάβαζα τις νύχτες όταν όλοι κοιμόντουσαν και στα κρυφά όταν δεν με βλέπανε. Ήταν δική μου υπόθεση και δική μου πρόκληση. Μια μάχη με τον εαυτό μου.

Μια μάχη την οποία νίκησα και νικάω καθημερινά. Πλέον δεν υπάρχει ημέρα που να μην διαβάζω κάποιο βιβλίο όποια στιγμή της ημέρας ή της νύχτας μπορώ. Έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία από ποικίλες κατηγορίες, δεν υπάρχουν βιβλία που δεν με άρεσαν και η λίστα με αυτά που θέλω να διαβάσω όλο και μεγαλώνει. Θέλω να διαβάσω βιβλία κλασσικά, παλιά, καινούρια, παιδικά, εφηβικά και ενηλίκων. Θέλω να μάθω τα παιδιά μου να αγαπάνε τα βιβλία όπως και εγώ και να τα προσέχουν και να τα αγαπάνε όπως εγώ. Το να διαβάζεις βιβλία είναι μεγάλο επίτευγμα πλέον στην εποχή μας. Το να ταξιδεύεις με τις λέξεις είναι “δώρο” και η μαγεία αυτών των ταξιδιών μένει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη σου. Κάποια τα αγαπάς περισσότερο και άλλα λιγότερο αλλά όλα είναι “παιδιά σου”. Θα σε πω και κάτι ακόμα…  εγώ τα αγαπώ όλα τα βιβλία αυτό πλέον θα το έχεις καταλάβει. Σαν την μυρωδιά του καινούργιου δεν έχει θα σε πω πρώτη και καλύτερη, αλλά τα second hand βιβλία τα αγαπώ ένα τσικ παραπάνω γιατί είναι “τα ορφανά” που δεν τα ήθελε πλέον κανένας και τα άφησε στην άκρη… ζητάνε σπίτι και αυτά… μην τους λες όχι!

“Ιστορίες από τις Χίλιες και Μια Νύχτες” είναι το βιβλίο που θα έχω πάντα σε μία έξτρα ιδιαίτερη θέση στην βιβλιοθήκη και την καρδιά μου. Του βάζω 5 στα 5 αστεράκια γιατί απλά έτσι γουστάρω και με αρέσει! Εσένα; πιο βιβλίο σε έχει στιγματίσει;

Until next time… Just Keep reading!