Μετά από ένα σωρό βιβλία με μαγεία και μύθους, έπιασα στα χέρια μου ένα νέο βιβλίο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. “Σ’ άφησα”  λέει ο τίτλος της Clare Mackintosh . Μια γυναίκα πού έχει δουλέψει ως αστυνομικός, δημοσιογράφος, σύμβουλος social media και τέλος πλέον ως συγγραφέας, δεν μπορεί να μην δεν έχει γράψει κάτι καλό. Ανήσυχο πνεύμα φαντάζει και το βιβλίο της δεν μπορεί παρά να είναι καλό! ε;

Έβλεπα στο Instagram και στο Facebook φίλους και φίλες που το διάβαζαν και σχολίαζαν με “ιιιιιιιι” και “απαπααααα” επιφωνήματα και τέλειο και συγκλονιστικό. Ξαφνικά μέσα μου ένιωσα πως αυτό το βιβλίο είχε πολύ ψηλά τον πήχη από μόνο του. Για να πω την αλήθεια, οι πρώτες 200 σελίδες ήταν κάπως. Διάβαζα για μια γυναίκα που αποφάσισε να χαθεί σε ένα χωριό δίπλα στην θάλασσα στην μέση του πουθενά μετά από ένα θανατηφόρο τροχαίο. Τίποτα το συγκλονιστικό μέχρι εκεί. Και έλεγα από μέσα μου “Αθανασία! Ή πατάτα θα είναι ή απλά θα σε καθηλώσει”. Μα τι του βρήκαν όλοι; Και να σου τα μηνύματα στα social media να με λένε “Κάτσεεεεε διάβασε λιγάκι παρακάτω και θα δεις, μην βιάζεσαι!” Και συνέχισα να διαβάζω! Είπαμε είμαι και ψυχαναγκαστικό άτομο, δεν παίζει να μην το τελειώσω!

Κάπου στα μισά, έγινε το μεγάλο μπαμ! Η ανατροπή της ανατροπής και ένιωσα σοκ και δέος! Εκεί που είσαι στα πρόθυρα να σταματήσεις το διάβασμα, γιατί δεν βρίσκεις κάτι να σε κρατάει απλά γίνονται όλα τούμπαλι και διαβάζεις με ταχύτητα του φωτός. Τι θα γίνει με την Τζένα που χάθηκε στο πουθενά; Θα μπορέσει να βρει την ευτυχία μετά την μεγάλη τραγωδία; Μπορεί το παρελθόν να αφήσει το μέλλον της να ανθίσει; Μπορείς να ξεχάσεις και να αφήσεις τα μυστικά του παρελθόντος μέσα στο ξύλινο κουτί των αναμνήσεων; Τέτοια μαεστρία στην γραφή της που απλά σε σκοτώνει αργά και σταθερά. Κάθε σελίδα που γυρνάς είναι και μια σφαλιάρα ανατροπής και αλήθειας. Πόσο τυφλοί μπορούμε να γίνουμε εμείς οι άνθρωποι; Πόσες φορές ακούστηκα φρικαρισμένη μέσα στο τραμ από τον φόβο μου ή την ταραχή μου και γύρισαν όλοι και με κοιτούσαν σαν να είμαι εξωγήινη; Εδώ ο Στάθης με είπε “Έλεος ρε Αθανασία, με τρόμαξες!” Αχ και να ήξερες μόνο!

Ίσως είναι από τα λίγα βιβλία που πραγματικά δεν μπορείς να πεις ούτε μια λέξη παραπάνω από όσο λέει το οπισθόφυλλο γιατί θα τα καταστρέψεις όλα. Έχω απλά να πω ότι είναι ανατριχιαστικό, νιώθεις κάθε συμβάν και κάθε ανατροπή στο πετσί σου, συμπονάς και μισείς τους ήρωες του, νιώθεις την φρίκη και τον φόβο στο κορμί σου και κάποιες φορές απλά δεν αναπνέεις γιατί ξέρεις ότι μια λάθος κίνηση σου μπορεί να την σκοτώσει. Είναι από τα βιβλία που θέλεις να πεις το τέλος γιατί αλλιώς θα σκάσεις αλλά δεν το λες για να δεις τα μούτρα του άλλου όταν θα του λες “Είδες που στα έλεγα εγώ;”. Είναι από τα βιβλία που άνετα συζητάς με τις ώρες για να αναλύσεις την κάθε ανατροπή και να αναλύσεις το τέλος που φαντάστηκες εσύ!

Το βιβλίο “Σ’ άφησα” της Clare Mackintosh του βάζω 5 ολόκληρα αστεράκια γιατί απλά μου απέδειξε πως έχω απόλυτο δίκιο που δεν αφήνω ΠΟΤΕ ένα βιβλίο στην μέση … ποτέ δεν ξέρεις αν είναι καλό ή όχι αν δεν το διαβάσεις ολόκληρο. Επίσης όταν το διαβάσεις με το καλό θα ήθελα να με πεις την γνώμη σου για να συγχρονίσουμε τα “ιιιιιιιι” και τα “απαπααααα” μας παρέα!!!

Until next time …. just keep reading!