Τα κατάφερα! Επιτέλους τα κατάφερα! Διάβασα ” Τα βατράχια ” του Δημήτρη Σίμου από τις εκδόσεις Bell. Δεν υπήρχε φίλος ή γνωστός στα Social Media που να μην είχε διαβάσει ” Tα βατράχια “. Ήταν στην λίστα μου εδώ και μήνες ολόκληρους και όλο κάτι γινότανε και δεν κατάφερνα να τα αποκτήσω. Να είναι καλά η φίλη Τζο aka @_jo_anna_s_ που νοιάζεται για μένα και την βιβλιοψυχική μου υγεία και με εφοδιάζει συχνά πυκνά με βιβλία. Να είσαι καλά κορίτσι.
Tα βατράχια
Η υπόθεση;
Χαλκίδα 2010
To ποτάμι φουσκώνει. Τα βατράχια ετοιμάζονται για το τραγούδι τους. Μια δεκατετράχρονη μαθήτρια ανασύρεται νεκρή από τα παγωμένα νερά του Ευβοϊκού. Η υπόθεση επαναφέρει τον αστυνόμο Χρήστο Καπετάνο στη δράση, κάνοντας τη σύλληψη του δολοφόνου να φαντάζει ως η μόνη ευκαιρία για τη λύτρωση.
Χρόνια θαμμένα μυστικά και απόκρυφες ιστορίες μιας μικρής κοινωνίας παραμένουν στο σκοτάδι μέχρι την ώρα της αποκάλυψης.
Αλιβέρι 1984
Δημήτρης και Αμαρυλλίς. Δυο αδέρφια χωρίς δεσμό αίματος να τους συνδέει. Ένας κήπος γεμάτος λάσπη. Η μετάβαση μιας οικογένειας από την ευημερία στη φτώχια. Πώς ένα ένοχο μυστικό θα χωρίσει αλλά και θα ενώσει τις ψυχές τους;
Τα βατράχια
Δύο σκοτεινές ιστορίες, ένα αναπάντεχο τέλος. Σοκ και δέος ” Τα βατράχια “. Αυτό έχω μόνο να πω. Αρχικά θα αναφέρω τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του Δημήτρη. Στην αρχή ζορίστικα λιγάκι είναι η αλήθεια. Θα με πεις τώρα, όλοι οι συγγραφείς δεν έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να γράφουν τα βιβλία τους; Μάλλον ναι, αλλά ο Δημήτρης έχει μια ιδιαίτερη πένα.
Χωρίς να το καταλάβεις και χωρίς να στο επιβάλλει, σε αναγκάζει να είσαι εκεί νοερά την ώρα που διαβάζεις. Δεν μπορεί η σκέψη σου να ξεφύγει κάπου ούτε για ένα λεπτό, ούτε για μια στιγμή. Είσαι εκεί από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία. Οτιδήποτε δεν είναι απαραίτητο το προσπερνάει γρήγορα και δίνει ένταση και έμφαση στα ζωτικής σημασίας στοιχεία. Αυτά που σου χρειάζονται για να μην παίρνεις ανάσα και να κρατάς το βιβλίο στα χέρια σου με αγωνία.
Ο νέος μου αγαπημένος, ο αστυνόμος Καπετάνος, ψάχνει να βρει τις ισορροπίες του, τόσο στην δουλειά του όσο και στην προσωπική του ζωή. Δεν είναι ο υπερήρωας των ταινιών, είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Με ελαττώματα και προβλήματα και αυτό τον κάνει πιο συμπαθή στα μάτια μου και τον συμπονάω. Ένα επαγγελματία που ξέρει να φτάνει στο τέλος. Το γεγονός ότι οι ήρωες είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας βοηθάει στο να γίνεις ένα με το βιβλίο και να προσπαθείς να βρεις τρόπους να τον βοηθήσεις να βρει τον δολοφόνο!
Τα πισωγυρίσματα στο παρελθόν και στο παρόν αντί να σε κουράζουν σε κάνουν να ζητάς περισσότερες πληροφορίες και συνεχίζεις να διαβάζεις τα κεφάλαια για να βρεις τα κομμάτια του παζλ. Σου δίνει κάθε κομμάτι σαν “τυράκι στα ποντίκια ” και στο τέλος πιάνεσαι στην φάκα. Εμένα προσωπικά μου άρεσαν πάρα πολύ.
Τα βατράχια
Δίνω 5 ολοκόκκινα αστέρια στα ” Tα βατράχια ” του Δημήτρη Σίμου, συνεχίζω σύντομα με τα ” Τυφλά Ψάρια ” και επανέρχομαι με νεότερες πληροφορίες για τον σημαδεμένο μου Καπετάνο. Θες να μάθεις για τον άλλο μου αγαπημένο; τον Άντερς του Γιαννίση εννοώ φυσικά! Ξεκίνα με το ” Μίσος ” την αρχή του κακού!!!
Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζεις και να χαμογελάς!