Τιτανικός * Η έκθεση στο Γκέτεμποργκ

Τιτανικός… Πάντα με εντυπωσίαζε και με έθλιβε η ιστορία του. Έχω δει την ταινία αμέτρητες φορές και έχω διαβάσει για αυτό το πλοίο και την ιστορία του άλλες τόσες. Αυτό που με μάγευε περισσότερο από όλα ήταν η ιστορία πίσω από την ιστορία. Ήρθε λοιπόν στην πόλη μας η μεγάλη έκθεση με αντικείμενα που έχουν διασωθεί από τον Τιτανικό, αντίγραφα αλλά και κομμάτια από την Μεγάλη Βρετανία, το δίδυμο καράβι του Τιτανικού.

Τι έγινε τελικά και γιατί όλα χάθηκαν στις 15 Απριλίου του 1912; Κανείς δεν θα μάθει ποτέ την όλη αλήθεια παρά μόνο μερικά κομμάτια της. Αυτό το άρθρο θα είναι κυρίως ένα φωτογραφικό άρθρο. Πιστεύω πως στην προκειμένη περίπτωση ισχύει η κινέζικη παροιμία “μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις “. Εξάλλου κάποιες φορές τα λόγια πραγματικά είναι περιττά…

Η γνωστές σκάλες από την ταινία όπου ο Τζακ περίμενε την Ρόουζ για το δείπνο.
Ο καπετάνιος Σμιθ
Πολυθρόνα από το κατάστρωμα και κουβέρτα με το σήμα της White Star Line . Εάν προσέξεις στο κεφαλάρι της πολυθρόνας θα δεις το σκαλισμένο αστέρι σήμα κατατεθέν της εταιρίας.

Τιτανικός * Η έκθεση

Η καμπίνα της 3ης κατηγορίας.
Ένα από τα δωμάτια της καμπίνας της πρώτης κατηγορίας. Το χρησιμοποιούσαν τα σαλόνι / γραφείο.

Ένα από τα δωμάτια της καμπίνας της πρώτης κατηγορίας. Το χρησιμοποιούσαν τα κρεβατοκάμαρα.

Τιτανικός * Η έκθεση

Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο από όλα ίσως ήταν η ιστορία αγάπης που έδωσε στον James Cameron το 1997 την ιδέα να γράψει την ταινία για τον Τιτανικό. Πάνω στο πλοίο βρισκόταν ένα ζευγάρι. Ένα παράνομο ζευγάρι που σχεδίαζε το υπόλοιπο της ζωής τους στην Αμερική με το ψευδώνυμο Mr and Mrs Marshall . Η Kate Florence Phillips, 19 και ο Henry Samuel Morley, 38. Ο Henry παράτησε οικογένεια και παιδιά για χάρη της Kate και μαζί επιβιβάστηκαν στον Τιτανικό σαν επιβάτες δεύτερης κατηγορίας με κοινό εισιτήριο υπ΄αριθμόν 250655 και στοίχισε £26. Πριν επιβιβαστούν στο πλοίο της χάρισε ένα περιδέραιο με μπλε ζαφείρι σαν ένδειξη αγάπης και αιώνιας αφοσίωσης.

Τότε ήρθε το παγόβουνο και η πραγματικότητα των λίγων σωσίβιων λέμβων και η προτεραιότητα των γυναικών και παιδιών, καθώς η μπάντα έπαιζε και οι επιβάτες προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Ο Henry πέθανε στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Η Κέιτ κατάφερε να επιβιβαστεί στην σωσίβια λέμβο 11. Δεν φορούσε τίποτα παρά ένα πορτοφόλι με τα κλειδιά από τις βαλίτσες τους, και το αγαπημένο ζαφείρι κολιέ που της είχε φορέσει ο Henry πριν βυθιστεί το πλοίο.

Τα κλειδιά, το τσαντάκι και το περιδέραιο που βρέθηκαν πάνω στην Kate.
Στην ταινία είναι γνωστό ως The heart of the ocean τελικά το όνομα του ζαφειριού είναι
The love of the sea

Τιτανικός * Η έκθεση

Στην έκθεση αυτή έχεις την δυνατότητα να νιώσεις συναισθήματα που εύχεσαι να μην νιώσεις στην ζωή σου. Ένα από αυτά είναι του φόβου και το άλλο του πόνου, έστω και αν είναι μονάχα για δευτερόλεπτα. Υπάρχει ένα κομμάτι πάγου, το οποίο μπορείς να ακουμπήσεις και να νιώσεις τον πόνο που προκαλεί στο δέρμα σου η επαφή. Ασυναίσθητα τραβάς το χέρι σου και το σκουπίζεις όταν δεν αντέχεις άλλο. Και τότε σου έρχεται η φρίκη και ο φόβος του να είσαι μέσα στο νερό στην ίδια υπό το μηδέν θερμοκρασία επί ώρες.

Τότε νιώθεις τα δάκρυα να κυλούν γιατί νιώθεις έστω και για λίγο τον πόνο που ένιωσαν τα 1517 θύματα του Τιτανικού. Γιατί στην ουσία μεγάλο ποσοστό των θυμάτων δεν σκοτώθηκαν από το ατύχημα. Πάγωσαν μέχρι θανάτου στα κρύα νερά γιατί άργησε να έρθει βοήθεια. 53,4% – το συνολικό ποσοστό που θα μπορούσε να επιβιώσει, δεδομένου του αριθμού των διαθέσιμων χώρων σωσίβιας λέμβου. Στο παρθενικό του ταξίδι μετέφερε 2.224 επιβάτες και πλήρωμα κάνε τα μαθηματικά σου και υπολόγισε πόσοι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.

Τιτανικός * Η έκθεση

Τα συναισθήματα πολλά και μπερδεμένα καθώς περπατάς μέσα στην έκθεση και ακούς την επεξήγηση κάθε αντικειμένου στα ακουστικά σου. Νιώθεις μια λαχτάρα και αγωνία να μάθεις την αλήθεια πίσω από τους μύθους και η καρδιά χτυπάει σε άλλους ρυθμούς. Και ξαφνικά προσγειώνεσαι απότομα στην πραγματικότητα και η θλίψη αγκαλιάζει την καρδιά σου και ένας κόμπος κλείνει τον λαιμό σου. Δεν θα το κρύψω πως πολλές φορές δάκρυσα και άλλες τόσες σκέφτηκα γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου. Θα σου πω ότι άξιζε κάθε δευτερόλεπτο, κάθε μπερδεμένο συναίσθημα, κάθε δάκρυ και κάθε χαμόγελο και στο τέλος κατάλαβα το γιατί. Γιατί ποτέ δεν πρέπει να παίρνεις στην ζωή τίποτα σαν σίγουρο και πως το χρήμα δεν σε σώζει. Όταν έρχεται ο θάνατος δεν κάνει διαχωρισμούς…

Περπάτησα στους διαδρόμους του Τιτανικού, μύρισα την φρέσκια μπογιά και βίωσα το συναίσθημα του πλούτου και της χλιδής. Ένιωσα το υπέρτατο συναίσθημα της άγνοιας και της αφέλειας του ανθρώπου μπροστά στην δύναμη της φύσης. Είμαστε τόσο μα τόσο μικροί μπροστά στην δύναμη της και ακόμα δεν το έχουμε πάρει απόφαση να την σεβόμαστε. Ένα υπέροχο ταξίδι στο παρελθόν και ένα μάθημα για το μέλλον,ίσως!

Διάβασε για την Self Care μέρα μου και το πόσο σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας. Θα βρεις το άρθρο μου ΕΔΩ.

Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζεις και να χαμογελάς!

Αθανασία

1 Comment

  1. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΙΟΥΛΙΑ 26 Φεβρουαρίου 2019 at 11:51

    Από τις φωτογραφίες και τις εικόνες ένιωσα ενα σφίξιμο στη καρδιά. Δεν ξέρω αν θα το άντεχα να είμαι κοντά σε αντικείμενα ανθρώπων που πάλεψαν και δεν τα κατάφεραν.

    Reply

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *