Πριν από αρκετό καιρό, είχαμε κάνει με την Χρυσή του Bliss Seeking Mom μια μεγάλη συζήτηση για αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς. Μετά από πολλά, με ρώτησε αν είχα διαβάσει ποτέ Καραγάτση. Η αρνητική μου απάντηση απλά της έδωσε χαρά και μου υποσχέθηκε πως θα με στείλει κάποια βιβλία του για να τα διαβάσω και να πάρω μια ιδέα. Το είπε και το έκανε! Με έστειλε 2 βιβλία του, “Το χαμένο νησί” και “Το 10” και ευχήθηκε να μου αρέσουν! Ήρθε η σειρά του λοιπόν και διάβασα το “Το χαμένο νησί” σε ένα 24ωρο.
Να σε πω την ωμή αλήθεια; Πριν το ξεκινήσω πίστευα ότι θα είναι βαρετό. Πίστευα πως θα είναι από αυτά τα παλιά που διαβάζεις και τραβάς τα μαλλιά σου γιατί μετανιώνεις που το ξεκίνησες αλλά η ψυχαναγκαστική σου μανία δεν σου επιτρέπει να το παρατήσεις στην άκρη. Πόσο λάθος έκανα… Από την αρχή του σε κρατάει σε μια περίεργη αγωνία. Βασικά μέσα στο βιβλίο γίνεται της μουρλής. Όλοι οι τρελοί μαζεμένοι και οι θάνατοι και το σεξ πάει σύννεφο. Προστυχιές παιδί μου! Παλιές αποχής βέβαια, αλλά δεν παύει να είναι προστυχιές. Και βρυσίδια; Απαπαπαπ κάποιες φορές γελούσα με τα “στολίδια” που πετούσαν οι γυναίκες του βιβλίου. Sex, drugs and alcohol φάση στην παλαιότερη μορφή του.
Αυτό που με συνεπήρε ήταν ο δυναμισμός των γυναικών, ενάντια στο πείσμα και τα ταμπού της εποχής και της κλειστής κοινωνίας του νησιού όσον αφορά την ζωή τους. Δεν τις παρουσίασε σαν θύματα της κοινωνίας αλλά σαν ελεύθερα πλάσματα με ορμές και όνειρα. Πάθη και μίσος, αλήθειες και ψέματα, αγάπη και προδοσία. Θεωρώ ότι το βιβλίο του πρέπει να ήταν πρωτοποριακό και ιδιαίτερα τολμηρό για την εποχή του, καθώς δίνει τόσο μεγάλη ελευθερία στο γυναικείο φύλο και τολμά να λέει τα πράγματα με το όνομα τους, με την βοήθεια της κοφτερής γραφής του. Οι περιγραφές του για τα τοπία αλλά και για τα συναισθήματα των ηρώων είναι τόσο πλούσιες και περιγραφικές που απλά σε μαγεύει. Η ποιητική λυρική γραφή του σε μαγεύει. Σου δίνει απλόχερα και την παραμικρή λεπτομέρεια ώστε να σχηματίσεις την εικόνα στο μυαλό σου και αυτό είναι μεγάλο επίτευγμα.
Αν και είναι από τα λίγα κλασσικά βιβλία που έχω διαβάσει και δεν έχω μεγάλη πείρα, “Το χαμένο νησί” του Καραγάτση θα του βάλω 5 αστεράκια γιατί απλά έτσι μου αρέσει…
Until next time … just keep reading!
Πόσο μα πόσο χαίρομαι που σου άρεσε!! Το 10 πιστεύω θα σου αρέσει ακόμη περισσότερο (fingers crossed!). Ευχαριστώ πολύ για την αναφορά αγαπημένη!!
Εγώ σε ευχαριστώ Χρυσή μου που μου έδωσες την ευκαιρία να διαβάσω αυτά τα “διαμάντια” για βιβλία. Είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω!!! Ετοιμάσου για το 10 σύντομα!
H αλήθεια είναι ότι Καραγάτση δε θυμάμαι να έχω διαβάσει. οπότε θα το ψάξω!
Pingback: Ανατολικός Άνεμος Δυτικός Άνεμος της Περλ Μπακ - The Book Fairy
Ο Καραγάτσης είναι μακράν ο αγαπημένος μου Έλληνας συγγραφέας! Εκτός από δύο, που βρίσκονται στη λίστα μου ωστόσο (το 10& Σέργιος και Βάκχος), έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία. Το “χαμένο νησι” δεν είναι από τα αγαπημένα μου, όχι φυσικά πως δε μου άρεσε, αλλά κάποια άλλα του πραγματικα με έχουν σημαδεψει. Το βιβλίο με το οποίο τον γνώρισα και κόλλησα είναι “η μεγάλη Χίμαιρα” στο οποίο η κεντρική ηρωίδα είναι γυναίκα και έχει μπει τόσο καλά στην ψυχοσύνθεση της που δεν καταλαβαίνεις στιγμή ότι το βιβλίο γράφτηκε από άντρα. Η περιγραφή σου ,η οποία είναι to the point όσο δεν πάει, ισχύει και με το παραπάνω για όλα του τα βιβλία. Ήταν πράγματι προοδευτικος για την εποχή του και έγραφε την ωμή αλήθεια των πραγμάτων. Οι ήρωες του σε ολα τα βιβλία είναι αντι-ηρωες. Άνθρωποι με πάθη, σύνθετο ψυχισμό, βουτηγμένοι στην “αμαρτία”. Το επόμενο αγαπημένο μου (κάπως πιο βαρη και το πιο μεγάλο του σε έκταση καθώς είναι δύο τόμοι των 400σελ) είναι ο Γιούγκερμαν και έπειτα ο κίτρινος φάκελος. Εύχομαι να βρεις χρόνο να διαβάσεις και άλλα του βιβλία είμαι σίγουρη ότι δε θα σε απογοητευσουν! Συγγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο αλλά πάντα ενθουσιάζομαι όταν βλέπω κάποιους να απολαμβάνουν τον ίδιο βιβλίο ή και τον ίδιο συγγραφέα με εμένα! Keep reading!