Το Δέμα του Sebastian Fitzek από τις εκδόσεις Διόπτρα είναι ένα από τα βιβλία που υπήρχε παντού φέτος το καλοκαίρι. Σε όλα τα Social Media, σε όλα τα βιβλιοπωλεία, σε όλες τις εκθέσεις βιβλίου, σε όλα τα χέρια στις παραλίες και σε όλες τις τσάντες διακοπών. Ένα βιβλίο που όταν έφτασε στα χέρια μου, από την μια χάρηκα που το έλαβα και από την άλλη φοβόμουν μην με απογοητεύσει. “Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι” λέει ο λαός, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση καλύτερα να κρατάς μεγάλο καλάθι. Τα “κεράσια” είναι μεγάλα, ζουμερά και πεντανόστιμα αλλά είναι αρκετά για να γίνουν εξίσου νόστιμο γλυκό;
Δεν έχω διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία του Sebastian Fitzek και το συγκεκριμένο βιβλίο που έκανε καλή εντύπωση. Είναι όντως ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα. Δεν έχει παράλληλες ιστορίες που μπορούν να σου αποπροσανατολίσουν το ενδιαφέρον. Υπάρχει έντονα η τάση να σου κορυφώνει το ενδιαφέρον στο τέλος κάθε κεφαλαίου και να σε κάνει να νιώθεις την ανάγκη να μάθεις τι θα γίνει. Κάποιες φορές με έκανε να νιώσω παράξενα με την Έμα, την ηρωίδα του βιβλίου και ίσως κάποιες φορές να ένιωσα πως σίγουρα έχω ξαναδιαβάσει κάποια παρόμοια ιστορία. Αλλά κάθε κεφάλαιο με έκανε να δω αλλιώς την ιστορία. Παρόλο που έλεγα ότι βρήκα τον δολοφόνο και πως η όλη ιστορία είναι μια πατάτα, κάτι ανατρεπτικό γινόταν!
Το Δέμα του Sebastian Fitzek
Όσο διάβαζα το βιβλίο, το μυαλό μου δημιουργούσε κινηματογραφικές σκηνές και έβρισκε και την κατάλληλη μουσική για την στιγμή. Με λίγα λόγια θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει επιτυχημένη ταινία και να σπάσει τα ταμεία. Αλλά μπορείς να κρίνεις ένα βιβλίο από το αν θα γινόταν καλή ταινία; Δεν νομίζω. Με λίγα λόγια Το Δέμα του Sebastian Fitzek με κράτησε παρέα δύο 24ωρα (όπως και τους περισσότερους μάλλον), μου ανέβασε την αδρεναλίνη μου αλλά και το ενδιαφέρον μου αρκετές φορές και δεν με παίδεψε ιδιαίτερα. Στην παρούσα φάση της ζωής μου ήταν κάτι που με βόλεψε και με ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Αυτός δεν είναι και ο ρόλος του ψυχολογικού θρίλερ; να σε κρατάει το ενδιαφέρον, να παίζει με τα νευράκια σου και τις αντοχές σου;
Πρέπει να πω ότι το τέλος του με εντυπωσίασε ιδιαίτερα καθώς δεν το είχα διανοηθεί καν σαν εναλλακτική. Ένα καλό ψυχολογικό θρίλερ χειρίζεται άψογα την ψυχολογία σου και σε κρατάει σε εγρήγορση χωρίς να σου υπόσχεται ολόκληρο τον κόσμο του Φρόιντ στις σελίδες του. Το γεγονός ότι κράτησε το ενδιαφέρον μου 2 βράδια, με ανάγκασε να “κινηματογραφίσω” τις εικόνες, να φανταστώ ακόμα και την μουσική υπόκρουση και να τελειώσει με έναν μη “μαρμελαδοποιημένο” εγκέφαλο μου, του απονέμει τα 4 αστέρια. Κάποιες φορές απλά απολαμβάνεις και τα εύκολα ψυχολογικά θρίλερ και δεν είναι ντροπή να το παραδεχτείς. Δεν είμαστε όλοι επαγγελματίες κριτικοί βιβλίων να κοιτάμε την κάθε μικρολεπτομέρεια. Κάποιες φορές σε ικανοποιεί το σύνολο και το συναίσθημα που σου αφήνει το βιβλίο στο τέλος.
Το Δέμα του Sebastian Fitzek
Ένα εκπληκτικό θρίλερ όμως που με έκανε να φρικάρω από τον φόβο μου είναι το “Η σκιά στο σπίτι” του Κωνσταντίνου Κέλλη από τις εκδόσεις Κέδρος. Άνετα θα διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του συγγραφέα αρκεί όλα τα φώτα του σπιτιού να είναι ανοιχτά, να είναι μέρα και ο Στάθης να είναι δίπλα μου. Αν δεν το έχεις διαβάσει είναι ένα must!
Until next time … just keep reading and enjoy!