Τοξικά μάτια του Δημήτρη Σίμου εκδόσεις Bell. Όταν το έγραφε ο Δημήτρης το βιβλίο αυτό μου έλεγε “Αθανασία , αυτό το βιβλίο είναι διαφορετικό από τα άλλα. Πιο δυνατό!”. Αναρωτιόμουν τι μπορεί να γράψει και να είναι τόσο διαφορετικό. Σκεφτόμουν λοιπόν πως αν τα πρώτα δυο βιβλία του τάραξαν τον “αναγνωστικό μου κόσμο”, τι θα έκανε το τρίτο;

Υπόθεση

Τα πιο βαθιά μέρη της ψυχής της δεν την αφήνουν να αναπνεύσει. Κάτω από τα κλειστά της βλέφαρα, ο κόσμος έχει αποκτήσει το πορτοκαλί χρώμα της φωτιάς, το κόκκινο του αίματος, το μαύρο του θανάτου. Στον αέρα πετάει ένα σμήνος από πουλιά, που ρίχνουν τις σκιές τους στα πόδια της. Κοράκια κρώζουν. Γυροφέρνουν τη σκελετωμένη μορφή στο χώμα. Κρυώνει. Προσπαθεί να ανάψει τον αναπτήρα. Είναι γυμνή. Δεν τα καταφέρνει. Τα πουλιά πετάνε χαμηλά, σχεδόν την αγγίζουν.

Ο αστυνόμος Καπετάνος αναλαμβάνει τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του. Η σορός του άντρα στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου πυροδοτεί έναν κόσμο μυστικών που ξεκινά να φλέγεται στο δάσος γύρω από τη φάρμα του θύματος. Ο θάνατος υπάρχει στον αέρα, ζει μαζί με τους κατοίκους των χωριών. Παράνομα στοιχήματα, απόπειρες δολοφονίας, εργοστάσια χημικών και μία μόνο επιλογή. Για να νικήσει, πρέπει να ρισκάρει. Μόνος.

Τοξικά Μάτια

Δεν έχω λόγια να περιγράψω την συγγραφική θετική εξέλιξη και ανάπτυξη του συγγραφέα Δημήτρη Σίμου. Τα τοξικά μάτια είναι το ζωντανό παράδειγμα του καλά μελετημένου αστυνομικού βιβλίου, με πλοκή που κεντρίζει την περιέργεια και γεγονότα που σε κόβουν την ανάσα. Η υπόθεση είναι τόσο πραγματική που σε στοιχειώνει για αρκετό καιρό αφού τελειώσεις το βιβλίο. Σάμπως λίγες είναι οι φορές που ακούς για καταστροφικές αμέλειες κατά του περιβάλλοντος και ανθρώπων στην πραγματική ζωή. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν μέσα στις γραμμές του βιβλίου υπάρχουν και κάποια κομμάτια αλήθειας. Η ιδέα και μόνο με τρομάζει.

Ο αγαπημένος μου Καπετάνος ήταν άλλος άνθρωπος. Έδειχνε να είναι πιο ευαίσθητος, να νοιάζεται για τα αγαπημένα του πρόσωπα και να δίνει μια ευκαιρία ακόμα στην χαρά. Αν και δείχνει πως είναι ο άντρας ο σκληρός, αφήνει μια χαραμάδα αδυναμίας που τον κάνει να μην φαίνεται τέλειος και του πάει. Αυτή η αλλαγή όμως δεν σημαίνει πως έχασε τον επαγγελματισμό και την σπιρτάδα του. Μην σου πω την έκαναν πιο ενδιαφέρουσα. Με χαροποίησε ιδιαίτερα αυτή η ωρίμανση της προσωπικότητας του και ελπίζω να παραμείνει έτσι. Αν και το να ξαναγίνει “Bad boy” θα είναι φοβερό twist σε επόμενο βιβλίο. Δημήτρη δίνω ιδέες εγώ τώρα!

Τοξικά Μάτια

Οι ήρωες του βιβλίου “Τοξικά Μάτια” ήταν απλοί καθημερινοί άνθρωποι, σαν και μένα και σένα και οι αδυναμίες τους ήταν αληθινές. Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να νιώσω τον θυμό, τον πόνο και την οργή για την αδικία και τον θάνατο. Ήταν σαν να είμαι εκεί και να παλεύω να σπάσω τον γρίφο του κακού. Δεν μπορούσα να φανταστώ με τίποτα τι γινόταν παρακάτω και αυτό με προκαλούσε να ξενυχτάω διαβάζοντας. Η οικολογική καταστροφή και η αδυναμία μας να την σταματήσουμε είναι κάτι που με τρομάζει. Όχι τόσο για μένα αλλά για τα παιδιά μου. Δεν μπορώ καν να διανοηθώ πως μπορεί να συμβαίνει κάτι τόσο τρομακτικό στα αλήθεια. Κι όμως συμβαίνει!

Όπως πάντα δεν μπορώ να πω πολλά για την κύρια υπόθεση του βιβλίου. Θα σας χαλάσω την απόλαυση και δεν το θέλω. Τα τοξικά μάτια είναι ένα από τα βιβλία που πρέπει να διαβάσετε. Το γεγονός δε ότι είναι σε σχεδόν πόκετ μέγεθος το κάνει εκπληκτικά εύκολο να το κουβαλάτε μαζί σας παντού. Μπράβο στις εκδόσεις Bell για αυτήν την σκέψη.

Διαβάστε και τις προηγούμενε κριτικές μου για τα βιβλία του Δημήτρη Σίμου για να καταλάβετε πόσο ταλαντούχος συγγραφέας είναι. Τα Βατράχια θα τα βρεις ΕΔΩ και τα Τυφλά Ψάρια θα τα βρεις ΕΔΩ. Σίγουρα θα διαβάσεις τον ενθουσιασμό μου και τα καλά μου λόγια τόσο για την συγγραφική πένα του Δημήτρη όσο και για τον αγαπημένο μου Καπετάνο αλλά οι αδυναμίες δεν κρύβονται.

Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζεις και να χαμογελάς

Αθανασία