Tsundoku, Η τέχνη του να αγοράζεις βιβλία

Tsundoku, Η τέχνη του να αγοράζεις βιβλία. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχει αυτή η λέξη. Μέχρι που κάποιος μου είπε ότι “κάνεις Tsundoku”. Λέω “Όχι όχι, δεν παίζω Tsundoku. ‘Επαιζα παλιά δηλαδή αλλά τώρα που να προλάβω. Προτιμώ να διαβάζω…” με διακόπτει με ύφος και λέει “Δεν σου είπα αν παίζεις, είπα κάνεις Tsundoku”. Δεν ρώτησα παραπάνω… είπα στον εαυτό μου ότι μάλλον κάποια βίδα του έστριψε.

Κάποια στιγμή ήρθε μπροστά μου ένα quote με την έννοια του Tsundoku. Είναι λέει η τέχνη του να αγοράζεις βιβλία, να μην τα διαβάζεις και να τα αφήνεις σε στοίβες άλλων αδιάβαστων βιβλίων. Εδώ θα συμπληρώσω ότι δεν τα διαβάζεις όχι γιατί δεν θέλεις, αλλά γιατί δεν προλαβαίνεις. Και κάπου εδώ κατεβάζεις το βλέμμα σαν μικρό παιδί και με μια φωνή ίσα που ακούγεται λες… “μα θα τα διαβάσω όλα!”.

Tsundoku, Η τέχνη του να αγοράζεις βιβλία

Το λέει και το Wikipedia παιδιά…. σε μια πρόχειρη μετάφραση στα Ελληνικά το ρεζουμέ είναι αυτό για το ιστορικό του κομμάτι… Το Tsundoku (Ιαπωνικά: 積 ん み) η απόκτηση βιβλίων, αφήνοντας τα να συσσωρεύονται στο σπίτι κάποιου χωρίς να τα διαβάζει. Ο όρος προέκυψε από την εποχή Meiji (1868-1912) ως ιαπωνικό slang. Συνδυάζει στοιχεία tsunde-oku (積 ん で お く, για να στοιβάξει πράγματα έτοιμα για αργότερα και να φύγει) και dokusho (ανάγνωση βιβλίων). Η έκφραση χρησιμοποιείται επίσης και για βιβλία που βρίσκονται στο ράφι και είναι τα επόμενα προς ανάγνωση . Όπως χρησιμοποιείται σήμερα η λέξη, συνδυάζει τους χαρακτήρες για την λέξη “συσσώρευση” (積) και τον χαρακτήρα για “διάβασμα” (čt).

Με λίγα και απλά λόγια παιδιά είναι η λεγόμενη βιβλιομανία. Αλλά στα ελληνικά ακούγεται σαν αρρώστια και δεν μου αρέσει. Οπότε και εγώ από εδώ και πέρα θα λέω ότι έχω πάθει Tsundokίαση. Είναι πιο διασκεδαστικό. Το θέμα είναι γιατί παθαίνουμε ότι παθαίνουμε. Νομίζω πως δεν υπάρχει γιατριά για το χάλι μας. Θα είμαστε άρρωστοι για μια ζωή. Για αυτό και εγώ το βλέπω αλλιώς και την όλη φάση την αποκαλώ ευτυχία. Με κάνει ευτυχισμένη η αναζήτηση και αγορά βιβλίων. Και ακόμα περισσότερο όταν βρίσκονται στο σπίτι μου και με “αγκαλιάζουν”.

Tsundoku, Η τέχνη του να αγοράζεις βιβλία

Η Μαρί Κοντό, αυτή η κυριούλα που καθαρίζει τα σπίτι και τα διπλώνει τόσες φορές που στο τέλος δεν βρίσκεις τα βρακιά σου μέσα στα συρτάρια… αυτή η άκαρδη Γιαπωνεζούλα λέει ότι κάνει κακό να έχουμε πολλά βιβλία στο σπίτι. Τι λες μαρή Κοντό. Τι λες βρε ξεμυαλισμένη; Εγώ εδώ έχω κάνει ολόκληρο σπίτι από βιβλία. Το σπίτι μου έχει ψυχή και μαγεία όπως έλεγε ένας παλιός τύπος. Συγχωράτε με δεν θυμάμαι τώρα πως τον ελένε. Έχει πεθάνει κιόλας δεν θα τον νοιάξει και πολύ που τον ξέχασα.) Άκου εκεί να πετάξω στους δρόμους τα ορφανά μου. Δεν πάμε καλά σε αυτόν τον κόσμο. Μινιμαλισμός και σαχλαμάρες. Αρχίζω και πιστεύω ότι οι Ιαπωνέζοι δεν αρέσκονται να διαβάζουν. Μάλλον τους έβαζαν με το ζόρι όταν ήταν παιδιά. Από την άλλη… πόσους χαρακτήρες έχει άραγε το αλφάβητο τους; πάντως ο βιβλιοφάγος λέγεται Boki-gakari…

Βέβαια, τώρα που μετακομίζουμε ζορίζομαι λιγάκι με το πακετάρισμα. Δεν αντέχω στην ιδέα να είναι κλεισμένα στην κούτα για τόσο καιρό. Θα σκάσουν, θα νιώθουν βάρος και θα πάθουν πανικό. Και αν δεν ταιριάξει ο ήρωας του ενός βιβλίου με αυτόν που είναι από πάνω του; Και αν η γυναίκα του άλλου γουσταρίσει ξαφνικά τον πρίγκιπα από το τρίτο βιβλίο στα δεξιά; Και αν μαλώνουν και μαλλιοτραβιούνται οι “προσωρινά” γειτόνισσες των τέρμα κάτω βιβλίων για τις μπουγάδες τους; Ο μοντιέ!!!

Tsundoku, Η τέχνη του να αγοράζεις βιβλία

Όταν μπαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο απλά ηρεμώ. Γαληνεύω. Ίσως να είναι το μοναδικό μαγαζί με κόσμο που δεν θέλω να το βάλω στα πόδια. Μπορώ να κοιτάω τα εξώφυλλα για ώρες. Να διαβάζω τις ιστορίες και τις πλοκές τους. Να χαϊδεύω τα ανάγλυφα φύλλα τους. Να αισθάνομαι την μυρωδιά του καινούργιου στην μύτη μου. Αγαπώ τα καινούρια γιατί είναι σαν νεογέννητα μωράκια. Αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτά που μου κλέβουν την καρδιά είναι αυτά που είναι δεύτερο χέρι. Ξέρεις γιατί; Γιατί πέρα από την ιστορία που υπάρχει πάνω στις σελίδες του, έχει και μια ακόμα ιστορία. Του προσώπου που το αγόρασε για πρώτη φορά. Εκεί φτιάχνω μια έξτρα ιστορία για τα “ορφανά” μου βιβλία. Κάποιος δεν τα ήθελε πια και εγώ δεν μπορώ να τα αφήσω εκεί, μόνα τους σε ξένο ράφι. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ.

Με λίγα λόγια ναι, είναι τέχνη να αγοράζεις βιβλία. Είναι τέχνη γιατί επιλέγεις εσύ με δικά σου κριτήρια και με δικές σου σκέψεις τι θα αγοράσεις και γιατί. Πίσω από κάθε σου αγορά υπάρχει ένας στόχος. Είναι για ομορφιά; είναι για να ολοκληρώσεις την συλλογή; είναι γιατί το εξώφυλλο είναι μαγικό; είναι γιατί απλά έτσι γουστάρεις; Είναι δική σου υπόθεση και δεν έχεις να δώσεις λόγο σε κανέναν. Όπως λέει και ο άντρας μου όταν αγοράζω για πολλοστή φορά βιβλία που θα περιμένουν υπομονετικά την σειρά τους στο μέλλον “Αθανασία μου, βιβλία αγοράζεις όχι ναρκωτικά. Τα βιβλία για σένα είναι μαγεία και τα θες… οπότε αγόρασε τα να φύγουμε σε παρακαλώ από το βιβλιοπωλείο. Κουράστηκα!!!”

Διάβασε επίσης το άρθρο μου για όλους εμάς που διαβάζουμε πολύ και φοράμε γυαλιά μυωπίας. Προβλήματα ανθρώπων με γυαλιά…. για πες!!!Μεγάλο πρόβλημα ρε παιδιά! Θα βρεις το άρθρο, ΕΔΩ.

Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζεις και να χαμογελάς

Αθανασία

3 Comments

  1. Callie 21 Φεβρουαρίου 2020 at 11:28

    Παρόλο που εγώ δεν έχω tsondukiasi σίγουρα γέλασα πολύ για όσα είπες για την Μαρί. Αι Μαρή από δω! χαχα! Φιλιά πολλά.

    Reply
    1. Αθανασία 8 Μαρτίου 2020 at 16:46

      Ε μαααα μας έχει ζαλίσει με τον μινιμαλισμό της!!! χαχαχχαχα

      Reply
  2. ΠΑΝΑΙΓΩΤΑ 12 Μαρτίου 2020 at 11:50

    ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΤΟΙΒΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΛΕΕΙ Η ΚΥΡΙΟΥΛΑ
    Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ

    Reply

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *