Ξέχασε με της Clare Mackintosh εκδόσεις Μεταίχμιο. Θυμάμαι το είχα πάρει μαζί μου από την Ελλάδα το καλοκαίρι και όλο έλεγα θα το διαβάσω ένα Σαββατοκύριακο που θα είναι ήρεμα τα πράγματα. Ξέρω ότι τα βιβλία της Κλαιρ τα διαβάζεις μονοκοπανιά και τα απολαμβάνεις. Δεν έπεσα έξω ούτε και αυτήν την φορά.

Υπόθεση:

Πριν από έναν χρόνο, η Καρολάιν Τζόνσον διάλεξε να θέσει τέλος στη ζωή της µε βάναυσο τρόπο η σοκαριστική αυτοκτονία της ακολούθησε αυτήν του συζύγου της, λίγους µήνες πριν. Η κόρη τους, η Άννα, από τότε δυσκολεύεται να αποδεχτεί την κατάσταση, πιστεύει πως οι γονείς της δεν αυτοκτόνησαν αλλά δολοφονήθηκαν.
Με ένα νεογέννητο στην αγκαλιά, η Άννα νιώθει την έλλειψη της µητέρας της περισσότερο από ποτέ και αρχίζει να θέτει ερωτήµατα για τον θάνατο των γονιών της. Μήπως όµως σκαλίζοντας το παρελθόν, βάζει το µέλλον της σε κίνδυνο; Κάποιες φορές είναι πιο ασφαλές να αφήνεις τα πράγµατα να ξεχαστούν…

Ξέχασε με

Και έρχομαι και λέω εγώ. Πιο σατανικό μυαλό μπορεί να γράψει κάτι τέτοιο; Δεν μπορώ να πω πολλά για την υπόθεση διότι κάθε μου λέξη μπορεί να αποκαλύψει και ένα στοιχείο, ένα κλειδί στην εξιχνίαση της υπόθεση. Βέβαια θα μπορούσα να γράψω πάνω με μεγάλα και παχιά γράμματα. ΣΤΟΠ!!! ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΣΠΟΙΛΕΡ!!! ΣΤΟΠ!!! αλλά δεν θα το κάνω γιατί μετά κανείς δεν θα διαβάσει το άρθρο μου. Οπότε θα σας αφήσω να σας φάει η περιέργεια, να το αγοράσετε και να το διαβάσετε.

Μπορώ μόνο να σας πω χωρίς τύψεις ότι μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος γραφής της Κλαίρ. Αυτό το πίσω μπρος, το πάνω κάτω και το μέσα έξω σε κάνει να σκέφτεσαι και να υποψιάζεσαι. Και τι γίνεται όταν κάποιος σε κάνει να σκέφτεσαι; Πέραν του ότι γίνεσαι πιο έξυπνος, μαθαίνεις και τρόπους για να αποκαλύπτεις μυστήρια. Άρα μπορείς να γίνεις και ντεντέκτιβ. Ποίος ξέρει; μάθε τέχνη και άστηνε. Μπορεί να βρεις και την απάντηση του τι έγινε τελικά με τους γονείς της Άννας αλλά δεν θα καταλάβεις το γιατί και το πως. Δεν θα πάει το μυαλό σου ποτέ.

Ξέχασε με

Βέβαια θα πρέπει να πω ότι με εκνεύρισε λιγάκι αυτό το λάου λάου και το χελονίστικο τέμπο της υπόθεσης αλλά είπαμε. Κλαίρ είναι αυτή. Όλα συγχωρούνται γιατί στο τέλος πάντα λες “Say whaaaaaaaat?” οπότε όλα κομπλέ. Θυμάσαι το Σ΄άφησα της Κλαιρούλας. Όχι; Διάβασε την κριτική μου ΕΔΩ και θα καταλάβεις!

Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζεις και να χαμογελάς

Αθανασία