Διαβάζει άραγε κανείς πραγματικά… και αν ναι τι διαβάζει; Διαβάζει άραγε τα άρθρα που γράφουμε στα διαφορα blog; διαβάζει άραγε κανείς τις βιβλιοπροτάσεις που ανεβάζουμε στα social media; διαβάζει άραγε κανείς τις σκέψεις που με θάρρος γράφουμε εδώ και εκεί; Υπάρχει άραγε λόγος να διαβάζει κανείς όλα όσα υπάρχουν στο διαδύκτιο; Υπάρχει άραγε λόγος;
Διαβάζει άραγε κανείς πραγματικά, να δίνει δηλαδή όλη του την προσοχή και το ενδιαφέρον σε αυτό που βλέπει ή απλά περνάνε οι λέξεις από μπροστά του χωρίς ουσία; Ένας χορός από γράμματα πιασμένα χέρι χέρι να σιγοτραγουδάνε έννοιες και σκέψεις και συναισθήματα και όνειρα. Υπάρχει άραγε κανείς εκεί έξω που να διαβάζει πραγματικά; Νομίζω πως θα μείνω για πάντα με την απορία.
Διαβάζει άραγε κανείς πραγματικά…
Έχει περάσει απίστευτα πολύς καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ και δεν θα πω ψέματα. Απλά δεν είχα έμπνευση. Τίποτα συναρπαστικό, τρομακτικό, θλιβερό ή τζούσι. Απλά ο εγκέφαλος μου ήταν κενός από έμπνευση. Ξέρεις, τώρα νομίζω καταλαβαίνω αυτό που φοβούνται όσο τίποτε άλλο οι συγγραφείς. Το μαύρο του μυαλού, η τρύπα του σύμπαντος και ο δρόμος για τον Άδη. Αυτό που δεν τολμάνε καν να σκεφτούν γιατι θα το γουρσουζέψουν. Αυτό που οι ηθοποιοί τρέμουν ως τον χειρότερο εχθρό τους. Να προσπαθείς να βγάλεις φωνή και να μην βγαίνει. Το απόλυτο κενό!
Παρόλο που δεν βασίζεται η ζωή μου, η οικογένεια μου, ο κόσμος όλος απο το αν γράφω εγώ ή όχι, κάπου βαθιά μέσα μου όλο αυτό το κενό με ενοχλούσε. Ξεκινούσε μια ιδέα και μετά μέσα σε δευτερόλεπτα πουφ χανόταν. Πες το έλλειψη χρόνου, πες το ότι είχα πολλά στο καλάθι μου, πες το όπως θες! Απλά το να γράψω εδώ ήταν το τελευταίο που σκεφτόμουν να κάνω. Με ρώτησαν πολλοι γιατί και που χάθηκα και αν θα ξαναγράψω. Να σε πω την αλήθεια δεν ξέρω και εγώ η ίδια τι θα γίνει και απογίνει με μένα και τις σκέψεις μου. Δεν νομίζω να το μάθω και ξεκάθαρα ποτέ. Το μόνο σίγουροείναι ότι οι σκέψεις στο μυαλό μου είναι ένα κουβαράκι μπερδεμένο και προσπαθώ να βρω την άκρη τους. Αλλά τόσα χρόνια που ζω δεν την έχω βρει την άκρη…
Διαβάζει άραγε κανείς πραγματικά…
Το μόνο σίγουρο είναι οτι το Instagram μου ακόμα ζει και βασιλεύει καθώς συνδιάζει δύο μεγάλες μου αγάπες. Τα βιβλία και τις φωτογραφίες. Εκεί μπορείς εάν θέλεις να μαθαίνεις για το τι διαβάζω και με τι ασχολούμαι κατά διαστήματα καθώς σκαρφίζομαι πολλά και διάφορα κατά καιρούς. Κατά τα άλλα υπάρχουν τα παλαιότερα άρθρα μου όπως η κατηγορία “Οι σκέψεις μιας Book Fairy” που είναι από τις αγαπημένες μου. Εκεί γράφω, όπως καλή ώρα ότι μου κατέβει στο μυαλό, ότι πιο αληθινό και ανθρώπινο μπορώ να σκεφτώ και θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Διαβάζει άραγε κανείς πραγματικά… δεν θα πάψω ποτέ να αναρωτιέμαι! Εάν με διαβάζεις αυτήν την στιγμή και χαίρεσαι που βρήκα το κουράγιο να γράψω σε αυτό το ερημοblog, άφησε ένα μηνυματάκι από κάτω να πάρω τα πάνω μου και να τολμήσω ξανά να γράψω. Δώσε καμιά ιδέα και έλα να ξεσκονίσουμε αυτό το όμορφο μέρος να ξαναζωντανέψει μωρέ. Γιατί είναι τόσες οι σκέψεις μου που πρέπει να πάρουν ζωή και η έμπνευση να ανθίσει!
Μέχρι την επόμενη φορά ωα διαβάζεις και να χαμογελάς γιατι σε ομορφαίνει!!!
Σε φιλώ
Αθανασία
Αν υπάρχει έστω και ένας που διαβάζει τότε αξίζει να γράφεις!!
Ps:σε διάβασα
Μα πόσο ωραία γράφεις! Μου αρέσει πάντα που όταν διαβάζω κάτι δικό σου είναι σαν να μιλάω με μια φίλη μου. Αυτός ο προσιτός,χαλαρός και ευχάριστος τρόπος που γράφεις χαλαρώνει και ομορφαίνει την ψυχή μου! Σε ευχαριστούμε ❤️
Ξεκίνησα να σε ακολουθώ από τον τίτλο,τι όμορφος….γραφε όταν έχεις έμπνευση και γιατί θέλεις να μοιραστείς κάτι,μη σε νοιάζει αν έχεις καιρό η’ όχι αρκεί να το θες εσύ!!!!!
Θα σου πω την αλήθεια, δεν διάβασα πραγματικά λέξη προς λέξη καθώς είμαι με το ένα πόδι στην πόρτα και το ένα χέρι με τον καφέ και το κλειδί, Παρ όλα αυτά κάνεις κάτι που θα θελα να κάνω και γω, να γράφω τις σκέψεις δηλ. Κeep going είσαι το άλλο μισό πολλών που αγαπούν τα βιβλία
Εγώ πάντως σε διαβάζω! Και με μεγάλη απόλαυση θα έλεγα! Εγώ διαβάζω γενικά, παντού και πάντα! Αν δεν έχω πρόχειρο βιβλίο διαβάζω ακόμα και ταμπέλες καταστημάτων ή εξώφυλλα περιοδικών στα περίπτερα! Χρήζει ψυχολόγου/ψυχιάτρου μήπως η κατάσταση μου; Δεν ξέρω… Ένα όμως ξέρω σίγουρα: Διαβάζετε γιατί χανόμαστε! Αποκτήστε γνώσεις όπου και όπως μπορείτε! Τα παντα μπορούν να στα αμφισβητήσουν σ’αυτή τη ζωή! Τις γνώσεις μας όμως δεν μπορεί να μας τις πάρει κανείς! Σε φιλώ και συνέχισε να γράφεις, please! We need it!
Διαβάζουμε λιγότερο σίγουρα. Αν κρίνω από τον εαυτό μου, τα 3 βιβλία τη βδομάδα έχουν γίνει 3 βιβλία το χρόνο. Κυρίως γιατί δε βρίσκω κατι να με τραβήξει να το διαβάσω. Δεν ξέρω αν είναι δικαιολογία ή απλώς έγινα πιο επιλεκτική. Από την άλλη καταναλώνουμε άλλου είδους περιεχόμενο ενώ πχ όταν ήμουν έφηβη ή φοιτήτρια που διάβαζα πολλά βιβλία υπήρχε μόνο η ανάγνωση και η τηλεόραση. Αργότερα όταν πρωτοξεκίνησαν τα μπλογκς που διαβάζαμε πάρα πολλά δεν υπήρχαν τα social, το youtube, οι πλατφόρμες streaming. Υπήρχε εποχή που διάβαζα σε τακτική βάση πάνω από 200 blogs την εβδομάδα. Το σίγουρο είναι ότι στα social πλέον σκανάρουμε, δε διαβάζουμε πραγματικά. Ελπίζω να επιστρέψεις στο μπλογκ, αν και ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Αλλά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Καλή σου μέρα!
Ναι! Διαβάζει!