Τα δάκρυα του Θεού ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Η μητέρα μου διαβάζει βιβλία τόσο πολύ όσο και εγώ, ίσως και παραπάνω. Όποτε η βιβλιοθήκη της είναι σχεδόν κάθε καλοκαίρι εφοδιασμένη με κάτι καινούργιο. Αλλά και καινούργιο να μην είναι σίγουρα έγω δεν θα έχω προλάβει να το διαβάσω πριν από αυτήν. Μέσα στο πλήθος των βιβλιών λοιπόν που έχει βρήκα τα δάκρα του Θεού και εννοείται ότι το πήρα.

Η ιστορία ξεκινάει με μια νεαρή κοπέλα που αναγκάζεται να φύγει από το νησί όπου μεγάλωσε, να χωριστεί απο τα αδέρφια της και να ξεκινήσει ολομόναχη την μάχη της επιβίωσης μέσα σε μια πονηρή μεταπολεμική Αθήνα που ξεγελάει ακόμα και τον πιο υποψιασμένο άνθρωπο.

Τα δάκρυα του Θεού

Και μετά ήρθε ο έρωτας! Αχ αυτός ο έρωτας! Όταν η καρδιά ερωτεύεται ξεγελάει ολόκληρο το σώμα και την ψυχή. Σε αναγκάζει να κάνεις πράγματα που δεν περίμενες ποτέ ότι θα κάνεις. Αλλά και η μοίρα δεν είναι φίλη της. Της παίζει δύσκολα παιχνίδια και την προκαλεί να δείξει δύναμη και πίστη, όχι για την ίδια πια αυτή τελείωσε. Πρέπει να έχει δύναμη για κάποιον αλλον άνθρωπο στην ζωή της. Κάποιον πιο σημαντικό και απο τον ίδιο της τον εαυτό. Πρέπει να έχει πίστη πως ο Θεος είναι μεγάλος, πίστη πως όλα θα πάνε καλά, πίστη πως δεν θα μάθει ποτέ κανείς την αλήθεια.

Και ο Θεός δακρύζει κάθε φορά που τις βλέπει αυτές τις γυναίκες. Δακρύζει από ντροπή γιατί από αυτές δεν περισσεύει! Δεν έχουν την ψυχολογική δύναμη να ντραπούν για όσα κάνουν, πρέπει να κρατηθούν στην ζωή! Πρέπει να ζήσουν και ας είναι στην ζωή της νύχτας.

Τα δάκρυα του Θεού

Ένα εκπληκτικό βιβλίο, γεμάτο συναισθήματα και εικόνες που απλά δεν μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου αν δεν το τελειώσεις. Ένα βιβλίο που σου αφήνει θλίψη και πίκρα στο τέλος. Αφήνει και ελπίδα για όλες αυτές τις γυναίκες που υποχρεώνονται να κάνουν ότι κάνουν για να επιβιώσουν μόνες στην ζωή τους. Ας δακρύσει ο Θεος για αυτές τις ψυχές και ας είναι από ντροπή. Τουλάχιστον ο Θάνατος θα τους χρωστάει!

Πάντα λέω πως σε κάθε βιβλίο υπάρχει μία μαγεία… η ψυχή ενός άλλου ανθρώπου.  Αυτό λοιπόν έγινε και με το βιβλίο «Πέτρος και Γκιζέμ: Αγάπη δίχως σύνορα» του Τίτου Βλασακίδη. Διάβασα ένα βιβλίο γεμάτο ψυχή και αγάπη! Διάβασε την κριτική μου για το βιβλίο ΕΔΩ.

Μέχρι την επόμενη φορά να χαμογελάς και να διαβάζεις

Αθανασία